همشهری آنلاین: احمد دهقان، رئیس اداره پارک ملی لار با اعلام این خبر گفت: «مطابق برنامه سالانه و با هدف حفاظت از زیستگاه‌های حساس، این پارک در بازه‌ای از سال بسته می‌شود. امسال نیز پس از پایان فصل زادآوری حیات‌وحش، مسیر ورود به پارک برای گردشگران گشوده شده و آمادگی لازم برای میزبانی از طبیعت‌گردان وجود دارد.»
او با تأکید بر اهمیت رعایت مقررات، از بازدیدکنندگان خواست که در حفظ این زیست‌بوم ارزشمند مشارکت فعال داشته باشند. دهقان افزود: «گردشگران باید ضوابطی مانند جمع‌آوری زباله، پرهیز از روشن کردن آتش در مناطق حساس، و خودداری از ورود به محدوده‌های ممنوعه را به‌دقت رعایت کنند. برخی مسیرهای تردد نیازمند اخذ مجوز هستند و نظارت محیط‌بانان نیز برای تضمین رعایت قوانین تشدید خواهد شد.»
چرا حفاظت از لار مهم است؟
این منطقه در سال ۱۳۵۴ به پارک ملی مبدل شد. اما در دوره‌ای کاهش و افزایش درجه حفاظتی را تجربه کرده است. وسعت این پارک حدود ۳۰ هزار هکتار است. پارک ملی لار تنها یک مقصد گردشگری نیست؛ بلکه زیستگاهی حیاتی برای گونه‌های در معرض تهدید محسوب می‌شود.
پارک ملی لار به عنوان یکی از مرتفع‌ترین پارک‌های ملی ایران به واسطه موقعیت خاص جغرافیایی از تنوع شگفت انگیزی از گیاهان برخوردار است به طوری که بالغ بر ۳۰۰ گونه گیاهی را شامل می‌شود. گونه‌های گیاهی پیازدار مانند انواع لاله‌ها و همچنین گیاهانی مثل عروس سنگ، والک، ریواس، ارس و گونه‌های ریز و خوابیده مانند ورونیکا و زنبق‌هایی مانند گونه اندمیک زنبق دماوندی به شدت در معرض تهدید هستند و گونه در خطر انقراض به حساب می‌آیند. پوشش گیاهی آن نقش مهمی در تنظیم جریان آب و جلوگیری از فرسایش خاک دارد.
از رودهای مهم دشت لار می‌توان به لار، دیو آسیاب، سفید آب، ورارود، الرم، چهل بره، آب امام پهنک و آب سیاه‌چال اشاره کرد که یکی از معروف‌ترین رودهای آن؛ رود لار است که سد لار روی آن احداث شده است. از این رو، حفاظت از لار حفاظت از آب شرب تهران است.
با توجه به حساسیت زیست‌محیطی پارک، ورود به آن مشمول مقررات ویژه‌ای است. دسترسی به بخش‌هایی از پارک همچون حوضه آبگیر سد لار و برخی مسیرهای صعود به ارتفاعات ممنوع است. همچنین برپایی کمپ، روشن کردن آتش، صید ماهی و ورود با خودرو به مناطق خاص بدون هماهنگی ممنوع است.
