فیلم / وداع با شهدای حمله اسرائیل در اهواز
به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، ساختمان‌ها، آپارتمان‌ها و دیوارهای نازک میان واحدها دیگر فقط مرزهایی برای زندگی خصوصی نیستند، بلکه خط مقدم تاب‌آوری روانی ساکنان به شمار می‌روند.
در شرایطی که امنیت روانی شهروندان به شدت آسیب‌پذیر شده باید بدانیم که کوچک‌ترین صدا یا لرزش می‌تواند برای همسایه‌ای در طبقه پایین یا دیوار به دیوار، به اندازه یک انفجار واقعی ترسناک باشد.
اگر در آپارتمان زندگی می‌کنید، اکنون زمان آن است که بیش از همیشه به سکوت و آرامش توجه داشته باشید. از ایجاد صداهای ناگهانی و نابه‌جا مانند دویدن در خانه، کوبیدن درها، جابجایی وسایل با صدای زیاد، یا استفاده از ابزار پرصدا پرهیز کنید. ممکن است این صداها برای شما عادی باشند، اما برای همسایه‌ای که درگیر حملات اضطرابی است، می‌توانند جرقه‌ای برای وحشت یا حتی بروز بحران روانی باشند.
در مواجهه با رفتارهای ناخوشایند برخی از همسایگان، از واکنش تند بپرهیزید. درگیری‌های کلامی یا فیزیکی در این شرایط تنها آتش اضطراب را شعله‌ورتر می‌کند. اگر مشکلی جدی پیش آمد، پیش از هر اقدامی با مدیر ساختمان مشورت کنید. می‌توانید با او یا دیگر همسایگان معتمد، به شکلی جمعی و همراه با آرامش، راهی برای حل مشکل پیدا کنید.
مدیریت بحران فقط وظیفه نهادهای رسمی نیست. هر شهروند، هر خانواده، و هر ساکن یک ساختمان، بخشی از زنجیره مراقبت از یکدیگر است. در روزهایی که ترس و ناامنی در کوچه و خیابان جریان دارد، همسایه بودن یعنی همدل بودن، و آپارتمان یعنی پناهگاه مشترک، نه میدان نزاع.
با مراقبت از صدا، با صبوری در برابر اختلافات، و با گفت‌وگوی همدلانه، می‌توانیم ساختمان‌هایی داشته باشیم که فقط بتن و آجر نیستند، بلکه نقطه‌ای برای ایستادگی روانی در برابر تلاطم بیرون هستند.
