به گزارش ایسنا به نقل از اسپیس، ممکن است غبار ماه به آن اندازه که تصور می‌شد برای انسان مضر نباشد.
«برایان الیور»(Brian Oliver) استاد برجسته علوم زیستی در «دانشگاه فناوری سیدنی»(UTS) گفت: این نتایج به اثبات ایمنی بازگشت انسان به ماه کمک می‌کنند.
نگرانی‌ها در مورد سمی بودن غبار ماه در طول ماموریت‌های «آپولو»(Apollo) مطرح شد. غبار ماه دارای بار الکتریکی ساکن است که به آن امکان می‌دهد تا به لباس فضانوردان بچسبد. پس از این که فضانوردان از پیاده‌روی روی ماه به داخل فضاپیمای خود بازگشتند، غبار در کابین پخش و استنشاق شد و مشکلات تنفسی را برای فضانوردان پدید آورد که پس از حدود ۲۴ ساعت برطرف شدند. «هریسون اشمیت»(Harrison Schmitt) فضانورد ماموریت آپولو ۱۷، این مشکل را مانند ابتلا به «تب یونجه قمری» توصیف کرد که با سوزش چشم، عطسه و گلودرد همراه است. علاوه بر این، روی زمین نیز جراح پرواز آپولو پس از باز کردن لباس‌های فضایی استفاده‌شده، مشکلات مشابهی را گزارش کرد. آنها گزارش دادند که علائم پس از هر ماموریت بدتر می‌شود و این نشان می‌دهد قرار گرفتن مکرر در معرض غبار ماه، میزان سمی بودن آن را تشدید می‌کند.
با وجود این، شواهد روایی، معیار کمی برای سنجش آسیب‌های احتمالی غبار ماه به انسان نیستند. «میکائلا اسمیت»(Michaela Smith) دانشجوی مقطع دکتری در گروه تحقیقات تنفسی دانشگاه فناوری سیدنی، بررسی این موضوع را آغاز کرد.
اسمیت آزمایش‌هایی را با استفاده از دو شبیه‌سازی از غبار واقعی ماه انجام داد زیرا نمونه‌های واقعی غبار ماه محدود هستند. نمونه‌های شبیه‌سازی‌شده در آزمایش‌های
