این هنرمند با تاکید بر اینکه هر سخن و اقدامی از سوی هنرمند در چنین شرایطی معنایی متفاوت می‌‌یابد و بار فرهنگی و اجتماعی خاصی پیدا می‌کند، گفت: در این وضعیت، کنش‌‌های فردی هنرمند به معیاری برای سنجش اجتماعی تبدیل می‌شود. حتی ساده‌‌ترین رفتارها نیز ممکن است با ذره‌‌بین دیده شوند و مورد قضاوت قرار گیرند. بنابراین مسوولیت هنرمند در این دوران چند برابر می‌شود.

آقاخانی یادآور شد: مهم‌ترین وظیفه ما در این شرایط، توجه به رفتار و گفتار، هویت اجتماعی، و نقش و اثرگذاری‌‌مان در جامعه است؛ چه با خلق اثر هنری، چه با حضور در فضای مجازی یا رفتارهای روزمره. ما در مرکز توجه قرار داریم و خطاهای ما بزرگ‌تر دیده می‌شود و نقد آن نیز سنگین‌‌تر خواهد بود. این دوران، زمان کنار گذاشتن تساهل و پرداختن به جزئیات است؛ دقتی مضاعف که در آن، حتی کوچک‌ترین اشتباه ممکن است جبران‌‌ناپذیر باشد.

این بازیگر تئاتر درباره ضرورت اتحاد در موقعیت کنونی تصریح کرد: اینکه بپرسیم «الان اتحاد چه نقشی دارد؟» از اساس سوال نادرستی است. اتحاد باید همیشه و در همه حال وجود داشته باشد؛ نه اینکه فقط در شرایط بحرانی به آن فکر کنیم.

او افزود: اتحاد یک اصل فرازمانی است؛ همان‌طور که در برابر کرونا، سیل، زلزله یا حتی تهدیدهای غیرمنتظره، نیاز به وحدت داریم، امروز نیز باید اختلافات را کنار بگذاریم و یک‌‌دل باشیم. امروز، در این وضعیت پیچیده، که دشمنان بی‌‌رحم، بی‌‌منطق و زورگو، درباره مسائل داخلی ما زبان می‌‌گشایند، دیگر هیچ توجیهی برای نداشتن اتحاد باقی نمی‌‌ماند. این اتحاد، جلوی طمع دشمنان را خواهد گرفت.

آقاخانی با بیان اینکه اتحاد برای دیروز، امروز و فردا ضرورتی انکارناپذیر است، تاکید کرد: امروز بیش از هر زمان دیگری نیاز داریم که از اصطکاک‌‌ها عبور کنیم و با هم‌‌صدایی ملی، از تمامیت ارضی و وحدت کشور دفاع کنیم.

آقاخانی در ادامه با اشاره به اجرای نمایش «رگ» که سال ۱۳۹۸ به روی صحنه رفت، گفت: این نمایش درباره سه مرزبان ایرانی در شهریور ۱۳۲۰ است که با چند قبضه تفنگ برنو، در برابر لشکر تا دندان مسلح شوروی ایستادگی می‌کنند و مانع ورود دشمن به خاک ایران می‌‌شوند. سه مرزبان ایرانی شهید می‌‌شوند، اما وظیفه خود را فدا کردن جانشان برای وطن می‌‌دانند؛ وطنی که همه هویتشان از آن شکل گرفته بود. جالب است که این سه نفر، افراد کم‌‌سواد و نسبتا عامی بودند، اما در بزنگاه تاریخ، به اساطیر معاصر ما بدل شدند.

این نمایشنامه‌‌نویس با بیان خاطره‌‌ای از اجرای نمایش گفت: همیشه بازخورد مخاطبان من، فارغ از تحلیل‌‌های حرفه‌‌ای در زمینه متن و کارگردانی، جمله‌‌ای بود که بارها شنیدم: «آقا، لذت بردیم؛ درود بر شرفت!» این جمله برای من یک نشانه کلیدی است. مخاطب ما هنوز وقتی با یک محتوای باکیفیت درباره وطن، ریشه، تمامیت ارضی و وطن‌‌دوستی مواجه می‌شود، از عمق جان واکنش نشان می‌دهد.این یعنی در مخاطب ما، در مردم ما، یک توان بالقوه برای فداکاری در راه وطن وجود دارد. 

آقاخانی با محکوم کردن کشتار غیرنظامیان گفت: کشتار غیرنظامیان، ‌ناپذیرفتنی‌‌ترین بخش هر جنگی است. هیچ عقل سلیم یا نظام اخلاقی نمی‌تواند آن را توجیه کند.

او تاکید کرد: در چنین شرایطی، مسوولیت فرهنگی ما بیشتر از گذشته است. ما باید صدای بی‌‌صدایان باشیم و با ابزار هنر، از جان انسان‌‌ها دفاع کنیم. در چنین موقعیتی، سکوت کردن خودش نوعی خیانت است. کشتار غیرنظامیان، مرز میان جنگ مشروع و جنایت را مشخص می‌کند. در این مرز، سکوت، خودش خیانت است.

آقاخانی درباره راه‌‌های حفظ روحیه ملی گفت: تجربه من در اجرای نمایش‌‌هایی با مضمون ملی و میهنی نشان داده که مردم هنوز به مفاهیمی چون وطن، ایستادگی، ریشه و همدلی حساس‌‌اند. آنها اگر با یک محتوای فرهنگی درست، عمیق و با کیفیت روبه‌‌رو شوند، از ته دل به آن واکنش مثبت نشان می‌دهند.

این هنرمند افزود: برای حفظ روحیه مردم، باید امید و همدلی را تقویت کرد. با اثر هنری، با حرف درست، با موضع دقیق. باید وطن را نه در شعار، بلکه در اجرا نشان داد؛ در منش، در زندگی، در نمایش، در نوشته، در صدا و در رفتار. روحیه مردم، نه با وعده، بلکه با صداقت، عمل و حضور حفظ می‌شود.