به گزارش تابناک به نقل از تسنیم؛ ساعت ۱۲ و ۵ دقیقه ظهر دوشنبه، سالن ملاقات زندان اوین آخرین آغوش‌ها، آخرین اشک‌ها و لبخند‌ها را تجربه کرد و پس از آن موشک‌های رژیم صهیونیستی بر ناقوس مرگ دمیدند.
ظهر دوشنبه، دوم تیرماه ۱۴۰۴، صدای مهیب انفجار از شمال تهران برخاست که صدای آن تا مناطق جنوبی پایتخت نیز شنیده شد. جایی که هدف قرار گرفت، نه یک پایگاه نظامی و نه حتی یک تأسیسات امنیتی در حومه پایتخت، بلکه زندان اوین بود؛ زندانی که ساکنانش در بندش نه خطری برای رژیم صهیونیستی داشتند و نه هیچ وسیله دفاعی برای مقابله با هجوم دشمن، اما این حقایق نیز مانع از عطش اسرائیل برای خون‌ریزی نشد.
حجم تخریب‌ها در زندان اوین فراتر از تصور و تعداد شهدا نیز بسیار بالاست. مسئولین زندان برای نشان دادن سند جنایت رژیم صهیونیستی در زندان، پس از آواربرداری سنگین و پاک کردن محوطه زندان از جسد‌های پاره پاره و تکه تکه شده اکنون فضایی را برای بازدید خبرنگاران مهیا کرده‌اند که در ادامه خلاصه‌ای از آنچه دیدیم را بازگو کرده‌ایم.
آنچه در بازدید از محل اصابت موشک‌ها دیدیم، فراتر از تخریب ساختمانی ساده بود و بخشی از زندان اوین به تلی از ویرانی تبدیل شده است. اوین حالا یک نماد از جنایتی است که رژیم صهیونیستی با وقاحتی کم‌سابقه علیه مردم ایران رقم زد.
آخرین ملاقات؛ آخرین آغوش
یکی از دو نقطه اصلی اصابت موشک‌ها، سالن ملاقات خانواده‌ها بود؛ مکانی که محیطش با بغض، لبخند، انتظار و آغوش‌های ناتمام درآمیخته بود این‌بار شاهد رد خون و تکه پاره‌های لباس قربانیان بود که بر دیوار‌های این سالن نقش بسته بود.
ساختمان محل ملاقات به قدری ناپایدار بود که به ما اجازه ورود به ساختمان را ندادند و مشاهدات ما از بیرون سازه بود. جنایت صهیونیست‌ها در این سالن باعث شد که دیدار بسیاری از زندانیان و خانواده‌هایشان در تاریخ دوم تیرماه، آخرین ملاقات باشد و در انتظار دیداری دیگر در دنیای پس از مرگ باشند.
در میان شهدای این بخش، یک خانم مددکار اجتماعی حضور دارد که به همراه فرزند خردسالش در سالن حضور داشته است و هر دو به شهادت رسیده‌اند.
بوی خون در بیمارستان اوین
رد خون بر دیوار؛ شیشه خرده‌هایی که از میزان خون روی زمین قهوه‌ای شده، ورق پاره‌های پرونده پزشکی زندانیان و جعبه‌های تکه‌پاره قرص و تجهیزات پزشکی اولین صحنه‌ای است که پس از ورود به بیمارستان زندان اوین با آن مواجه شدیم. این بیمارستان ۵ طبقه از نقاطی بود که به طور مسقیم هدف شلیک موشک قرار گرفته و اکنون به ساختمانی متروکه تبدیل شده است.
طبق اعلام مسئولان زندان، موشک‌ها در اوج ساعات کاری اصابت کردند؛ زمانی که پرستاران مشغول تزریق دارو، پزشکان در حال معاینه و زندانیان زیاد درحال رفت و آمد در فضای بیمارستان بودند.
تخریب ساختمان‌های مسکونی و شهادت شهروندان
ترکش موشک‌های رژیم صهیونی فقط زندان را هدف قرار نداد؛ آنها خواب و امید را در دل مردمی ربودند که در واحد‌های مسکونی مجاور زندان زندگی می‌کردند. پنجره‌هایی که شکسته بودند، حالا با خون ساکنانشان آغشته شده‌اند. بر اثر این حمله حدود ۱۰ آپارتمان به طور مستقیم آسیب دیدن که این آسیب در ۳ ساختمان مجاور دیوار زندان بسیار زیاد بود و به نظر می‌رسد که غیرقابل سکونت شده باشند. گفته می‌شود که تعدادی از شهدای حمله به زندان اوین مربوط به ساکنان همین ساختمان‌هاست.
اسرائیل؛ رژیمی که به پادو‌های خود نیز رحم نمی‌کند
به گفته یکی از مسئولان زندان، رژیم صهیونیستی حتی از نابودی جاسوسان خود نیز ابایی نداشت و به‌نظر می‌رسد که این حمله در کنار جنبه روانی و امنیتی، نوعی پاکسازی اطلاعاتی نیز بوده است و رژیم قصد داشته جاسوس‌هایش را از بین ببرد.
همچنین پس از حمله، گزارش‌هایی از تلاش برخی زندانیان برای فرار منتشر شده، اما واکنش سریع کادر انتظامی مانع از بروز هرج‌ومرج شد.
اجساد بی‌هویت، پیکر‌های خاکستری
تا لحظه تنظیم این گزارش، ۷۹ نفر شامل خانواده زندانیان، زندانیان، پرسنل کادری و یگان حفاظت زندان و شهروندان عادی که در زمان حمله در اطراف اوین بودند، به‌طور رسمی به شهادت رسیده‌اند، اما این عدد نهایی نیست. برخی پیکر‌ها به‌طور کامل سوخته‌اند و قابل شناسایی نیستند. منابع پزشکی قانونی اعلام کرده‌اند که شناسایی اجساد از طریق تطابق ژنتیکی در حال انجام است.
موج انفجار و نابودی ده‌ها خودرو
یکی از صحنه‌هایی که بیش از همه جلب توجه می‌کرد، خودرو‌هایی بود که با موج انفجار به سمت بزرگراه یادگار امام پرتاب شده بودند. تصویر خودرویی که از زمین کنده شده و ده‌ها متر آن‌سوتر بر زمین افتاده، چیزی شبیه به فیلم‌های آخرالزمانی است. این خودرو‌ها نه تنها خرد شده، بلکه در برخی موارد موتور آنها چندین متر دورتر پیدا شده است.
جنایتی از این آشکارتر نیست
برخلاف ادعای مقامات رژیم صهیونیستی مبنی بر "حمله نمادین"، آنچه در اوین رخ داد، یک جنایت سازمان‌یافته تروریستی بود. هدف‌گیری دقیق سالن ملاقات و بیمارستان نمی‌تواند اشتباه باشد. حضور هم‌زمان خانواده‌ها، پرسنل درمانی و زندانیان نشان می‌دهد که این حمله با هدف حداکثر تلفات انسانی طراحی شده بود.
شاید در ذهن طراحان این عملیات، زندان اوین فقط یک سازه امنیتی باشد؛ اما امروز، بیمارستان و سالن ملاقات اوین تبدیل به یک بنای یادبود شده است؛ یادبود انسان‌هایی که قربانی حقد و نفرت شدند، برای مادری که آخرین بار در سالن ملاقات دست فرزندش را گرفت تا برای نجات یک زندانی قدمی بردارد، برای سربازی که پوتینش هنوز کنار دیوار است و برای پزشکی که گوشی پزشکی‌اش دیگر اثری از ضربان قلب نشان نمی‌دهد.
