معمولا والدین به دنبال شناخت راه های شناسایی بیش فعالی در نوجوانان و کودکان خود هستند. این بیماری ۳ دسته علامت دارد.
دسته اول، پرتحرکی (بیش فعالی)؛ کودک از نظر حرکت پرجنب و جوش است و دویدن کودک زیاد و لحظه ای آرام نیست و خسته نمی شود. مخصوصا در مهمانی، فروشگاه و... این علامت در سنین پیش از دبستان بوضوح مشاهده می شود و در سن دبستان، معلم می گوید بچه روی صندلی دائماً حرکت می کند و در کلاس راه می رود، اما بتدریج و با افزایش سن کاهش می یابد.
دسته دوم، کودکانی که دچار رفتارهای تکانشی هستند؛ کودک یک لحظه عصبانی می شود، چیزی را پرت می کند و متوجه نیست که ممکن است به چشم شما بخورد، یا از بلندی می پرد، پایش می شکند، یا یک بچه ۳ ساله در خیابان می دود و خود را معرض ریسک خطر قرار می دهد.
دسته سوم، کودکانی هستند که با مشکل توجه و تمرکز مواجهند و این مشکل در تحصیل آنها اختلال ایجاد می کند، اشتباه ناشی از بی دقتی دارند و غلط های دیکته شان زیاد است یا وسایل شان را در مدرسه جا می گذارند.
دارا بودن این علائم لزوما دلیل این نیست که کودک دچار بیماری بیش فعالی باشد، اما اگر بعضی از آنها را دارا بود باید به پزشک مراجعه شود.
منبع:روزنامه جام جم
