«موشک‌های دوربرد ایران، موجودیت اسرائیل را تهدید می‌کند».
این ارزیابی را نشریه آمریکایی هیل منتشر کرد و نوشت: ایران در مسیر ساخت زرادخانه‌ای از موشک‌های بالیستیک قرار دارد که قدرت تخریبی آن‌ها می‌تواند با یک بمب اتمی هم‌تراز یا حتی بیشتر باشد. این در حالی است که تمرکز صرفاً بر غنی‌سازی اورانیوم باقیمانده و تهدید موشکی جمهوری اسلامی تا حد زیادی نادیده گرفته شده است.
به باور فرماندهان اطلاعاتی و نظامی اسرائیل، تهدید تنها به برنامه هسته‌ای ایران محدود نمی‌شود. نهادهای اطلاعاتی اسرائیل به این نتیجه رسیده‌اند که تهران برنامه‌ریزی برای تولید ۱۰هزار موشک بالیستیک را آغاز کرده است؛ موشک‌هایی که در مجموع، قدرت تخریبی آن‌ها معادل دو بمب اتمی خواهد بود.
در حالی که حمله هوائی اسرائیل به تأسیسات تولید سوخت جامد ایران در مهر ۱۴۰۳ (اکتبر ۲۰۲۴) با هدف کاهش سرعت این برنامه انجام شد، شواهد نشان می‌دهند که نتیجه معکوس داده و جمهوری اسلامی پس از آن با سرعت بیشتری تولید را افزایش داده است.
وزارت خارجه اسرائیل نیز تایید کرده است که برنامه موشکی جمهوری اسلامی از مرحله آزمایش و توسعه گذشته و به فاز تولید صنعتی وارد شده است. ایران اکنون در مسیر تبدیل‌شدن به بزرگ‌ترین تولیدکننده موشک در جهان قرار دارد.
ارزیابی‌های اسرائیل نشان می‌دهد که توسعه موشکی جمهوری اسلامی به‌اندازه برنامه هسته‌ای این کشور، تهدیدی فوری و حیاتی است.
آنچه از چشم رسانه‌ها پنهان ماند، این واقعیت بود که جمهوری اسلامی در حال ساخت زرادخانه‌ای است که می‌تواند حتی پیشرفته‌ترین سامانه‌های دفاعی را اشباع و خنثی کند. به‌همین دلیل است که گزارش‌های اخیر درباره احتمال توافقی میان آمریکا و ایران که تنها به موضوع هسته‌ای بپردازد و هیچ محدودیتی برای برنامه موشکی تهران دربر نداشته باشد، به‌شدت نهادهای دفاعی و اطلاعاتی اسرائیل را نگران کرده است.
ایران پس از هر دور از درگیری نظامی با اسرائیل، در فروردین، مهر سال گذشته و خرداد امسال، تاکتیک‌های نظامی خود را ارتقا داده و توان عبور از پدافندهای هوائی را افزایش داده است. برخلاف راکت‌های ساده‌ای که از سوی گروه‌های نیابتی مانند حزب‌الله و حوثی‌ها شلیک می‌شود، موشک‌های بومی ایران بُرد بلندتر، وزن بیشتر و قدرت تخریبی وسیع‌تری دارند و مستقیماً مراکز شهری و زیرساخت‌های حیاتی اسرائیل را هدف می‌گیرند.
زرادخانه موشکی جمهوری اسلامی نه‌تنها در پناهگاه‌های زیرزمینی مستقر شده، بلکه در مناطق مناطق کوهستانی نیز پراکنده شده است.
