به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، شهریه های سرسام آور برخی مراکز پیش دبستانی صدای خانواده ها را درآورده است. اعلام شهریه به صورت تلفنی، در مراکزی که خاص و به اصطلاح لاکچری هستند اصلا انجام نمی شود. شهریه ماهانه 20 الی 30 میلیون، آخرین اعدادی است که توانستیم در تماس تلفنی با برخی مراکز به دست آوریم؛ اما چرا آموزش در ایران، امری اینچنین لوکس شده است و نشانی از اختلاف طبقاتی؟
بسیاری از این مراکز پیش دبستانی، فرآیند ثبت نام را از مدت ها قبل شروع کرده اند و از والدین، مبالغ هنگفتی به عنوان شهریه دریافت کرده اند. این در حالی است که وزارت آموزش و پرورش، به عنوان نهاد ناظر، هنوز شهریه مصوب این مراکز را اعلام نکرده است و امسال قرار است که این عدد را شهریورماه اعلام کند؛ زمانی که تنها یک ماه تا شروع سال تحصیلی باقی مانده است.
حمیدرضا شیخالاسلام معاون وزیر آموزش و پرورش و رئیس سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک، اوایل خردادماه اعلام کرده بود که فرایند شهریه چند گام اساسی دارد که گام اول آن ثبت اطلاعات مراکز و کودکستانهای دارای مجوز از سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک است. در گام بعد، مدیران مراکز و نیروی انسانی در سامانهها تعریف میشوند و سپس فرایند ثبت تجهیزات و اجاره بهای ملک صورت خواهد گرفت تا در نهایت بعد از ارزیابی، تعیین شهریه صورت بگیرد. فرایندی که تا شهریورماه به طور کامل طی خواهد شد.
این در حالی است که در عمل، بسیاری از پیش دبستانی ها تا شهریورماه نه تنها ثبت نام را انجام داده اند؛ بلکه شهریه را نیز دریافت کرده اند. خانواده ها در نبود نظارت موثر، ناچار هستند تن به هزینه هایی بدهند که با هیچ معیار رسمی و مصوبی همخوانی ندارد.
نکته قابل تامل آن است که برخی پیش دبستانی های موسوم به لاکچری، نه تنها شهریه های نجومی دریافت می کنند، بلکه برای پذیرش کودکان نیز آزمون ورودی برگزار می کنند؛ اقدامی که به روشنی از تجاری سازی آموزش در نخستین مقطع تحصیلی حکایت دارد. این مراکز معمولا ماه ها پیش از آغاز سال تحصیلی، فرآیند گزینش و ثبت نام را به پایان رسانده اند و هیچ توجهی به بخشنامه های بعدی آموزش و پرورش ندارند.
با چنین شرایطی، اعلام شهریه مصوب در شهریورماه، صرفا جنبه ای نمایشی پیدا میکند. ناظری که در پایان بازی وارد زمین می شود، نمی تواند دردی از خانواده ها دوا کند. بسیاری از والدین معتقدند اگر نظارتی واقعی وجود دارد، باید پیش از آغاز ثبت نام ها اعمال شود، نه زمانی که همه چیز تمام شده و پولها پرداخت شده اند.
در نهایت، به نظر می رسد نبود تقویم نظارتی مشخص، تاخیر در اعلام شهریه های رسمی و عدم برخورد با تخلفات، همگی دست به دست هم داده اند تا فضای پیش دبستانی ها به جولانگاه بی ضابطه ای برای درآمدزایی تبدیل شود؛ جایی که کودک، تنها بهانه ای است برای چرخیدن چرخ سود.