به گزارش مشرق، تری گیلیام، فیلمساز برجسته بریتانیایی و برنده شیر نقرهای جشنواره ونیز، در گفتوگویی با اشاره به اینکه سیاستهای دونالد ترامپ، رئیسجمهور آمریکا، جهان را «زیرورو» کرده، گفت: ترامپ اساساً طنز رو نابود کرده است.
او در ادامه افزود که سیاستهای ترامپ باعث شده پروژه تازهاش با عنوان «کارناوال روزهای پایانی» وارد بحران جدی شود و به بازنویسی گسترده نیاز داشته باشد. سازنده «دزدان زمان» در این مصاحبه تأکید کرد: ترامپ فیلم آخری که در حال کار روی آن بودم را به فنا داد. فیلمنامه یک طنز سیاسی درباره چند سال اخیر بود، همانطور که اوضاع داشت پیش میرفت. اما او همهچیز را زیرورو کرد و فیلم مرا کشت.
سانسور از نوع غیررسمی؛ وقتی سیاست فیلمنامه را بازنویسی میکند
او در ادامه، با اشاره به لحن پیشگویانه فیلم و تغییرات اجتماعی و سیاسی پس از دوره ترامپ، افزود: چند روز پیش به این فکر افتادم که شاید باید یک متن مقدماتی ابتدای فیلم اضافه کنم تا یادآور شود آنچه خواهید دید، در دورهای میگذرد که تاریخنگاران از آن با عنوان «سالهای گمشده ترامپ» بین ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۴ یاد میکنند.
«کارناوال روزهای پایانی»: خندهای در دل ویرانی
فیلم «کارناوال روزهای پایانی» یک کمدی آخرالزمانی درباره نابودی زمین است. گیلیام برای این پروژه موفق شده بود ستارههایی چون جانی دپ، آدام درایور، جف بریجز، جیسون موموآ، تام ویتس، ایسا باترفیلد و اما لیراد را جذب کند. برخی از این بازیگران حتی پذیرفته بودند با دستمزدی کمتر از حد معمولشان در فیلم بازی کنند.
سرمایهگذاری در خنده؟ نه وقتی با ترامپ طرف باشی
همچنین تهیهکننده ایتالیایی فیلم، گولیلمو مارکتی، اعلام کرده بود که پروژه تأمین مالی شده و قرار است تصویربرداری در استودیوی چینهچیتا در رم انجام شود. بااینحال، خود گیلیام پیشتر هشدار داده بود که بودجه موردنیاز فیلم از سقف تولیدات مستقل فراتر میرود و چون هالیوود از متنهای «ساختارشکن و ضد جریان میترسد»، کمپانیها حاضر به سرمایهگذاری در آن نیستند.
هشدار هالیوودی: این فیلم را نشان نده، بیکار میمانی
به گفته او، یکی از آشنایان هالیوودی حتی هشدار داده بود «نگذار کسی در هالیوود این فیلمنامه را بخواند، چون دیگر هرگز در این شهر کاری به تو نخواهند داد.»
خالق «برزیل» در برزخ طنز و سانسور
این کارگردان ۸۴ساله، که ابتدا بهعنوان یکی از اعضای گروه کمدی «مونتی پایتون» شهرت یافت، از همان آغاز با انیمیشنهای سوررئال و طنزهای تند و تیزش شناخته شد. او سپس با فیلمهایی چون «برزیل» (۱۹۸۵)، «دوازده میمون» (۱۹۹۵) و «ترس و نفرت در لاسوگاس» (۱۹۹۸) تخیل دیوانهوار و سبک بصری خاص خود را تثبیت کرد.
سالها کار، یک قدم تا نابودی
گیلیام پیشتر در مصاحبهای با ددلاین گفته بود که «کارناوال روزهای پایانی» بهنوعی در «برزخ سینمایی» گیرکرده است و مشخص نیست اصلاً ساخته خواهد شد یا نه. او با لحن تلخی گفته بود برای نزدیک به یک سال «وقت تلف» کردیم، و اعتراف کرده بود که حتی با وجود جذب بازیگر، هنوز فاصله زیادی با دریافت چراغسبز نهایی دارد.
خندهای که دنیا دیگر آنرا نمیفهمد
با همه اینها، او همچنان به ساخت فیلمی وفادار مانده که به گفته خودش «بسیار بسیار خندهدار» است؛ هرچند شاید این خنده دیگر برای دنیای بعد از ترامپ، به بازنویسی نیاز داشته باشد.