به گزارش اقتصادنیوز، پویا جبل‌عاملی اقتصاددان در سرمقاله امروز روزنامه دنیای اقتصاد با تیتر «مساله مهاجران افغان» نوشت:
از منظر اقتصادی اگر فرض کنیم که مهاجران به یک کشور، یارانه‌ای از دولت میزبان دریافت نمی‌کنند، مساله‌ای که باقی می‌ماند آن است که آیا ورود مهاجران باعث بیکاری نیروی کار بومی می‌شود یا خیر؟ و دغدغه دیگر به‌خصوص برای نیروی کار اینکه آیا با وجود عرضه بیشتر نیروی کار، دستمزدها در کشور میزبان کاهش می‌یابد یا خیر؟
ادبیات این موضوع با وجود مقالات زیاد کاربردی و داده‌محور بسیار قوی است و تقریبا اجماعی وجود دارد که در بازه بلندمدت پاسخ به هر دو پرسش منفی است.
یعنی اولا در بلندمدت ورود مهاجران باعث بیکاری نیروی کار بومی نمی‌شوند و ثانیا اثر ورود مهاجران بر کاهش دستمزد ناچیز است. این برخلاف برداشت عامه از وجود مهاجران است.
به‌راستی چرا پاسخ به این پرسش‌ها منفی است؟ مگر وقتی مهاجران جست‌وجوگر شغل به کشوری وارد می‌شوند عرضه نیروی کار زیاد نمی‌شود؟ پس حتما باید فرصت‌های شغلی کمتری برای افراد بومی پیدا شود و مانند هر کالایی با افزایش عرضه، قیمت آن کمتر شود و در نتیجه دستمزد کاهش یابد.
نکته آنجاست ورود مهاجران به‌جز افزایش عرضه نیروی کار، تقاضا را هم بالا می‌برد. این افراد غذا می‌خواهند، پوشاک می‌خواهند، سرپناه می‌خواهند و... این به معنی افزایش تقاضای کل اقتصاد است و در نتیجه برای تولید بیشتر، تقاضای نیروی کار هم بالا می‌رود. از همین روست که فرصت‌های شغلی بیشتری با وجود مهاجران خلق می‌شود و اثر آن بر دستمزد هم ناچیز خواهد بود.ژ
بنابراین به‌طور کلی در بلندمدت از منظر اقتصادی وجود مهاجران باعث رونق اقتصاد میزبان خواهد بود. در طول تاریخ هم نمونه‌های زیادی وجود دارد که مهاجرت باعث رونق و جهش اقتصادی شده است؛ از جمله در قرن نوزدهم ایالات متحده یا جذب مهاجران روسی در آلمان. عمده مخالفت‌ها با ورود مهاجران در دیگر کشورها بیشتر به انگیزه‌های نژادی یا حداقل تفکیک «خودی – غیر خودی» بازمی‌گردد.
اما در کشور ما دو مساله وجود یارانه‌های دولتی که به شکل قیمتی روی کالاهای مختلف از بنزین و نان گرفته تا برق و... سوار می‌شوند و همچنین فقدان یک برنامه مدون مهاجرتی باعث شده است که ما نتوانیم از وجود مهاجران افغان استفاده بهینه کنیم و امروز همین فقدان برنامه موجب شده است کشور با مسائل امنیتی نیز مواجه باشد.
نه در باز گذاشتن کامل مرزها برنامه مشخصی وجود داشت و نه در بازگرداندن فله‌ای مهاجران. ما نیازمند برنامه‌ای مدون و پایدار درمورد مهاجران هستیم.
باید بتوانیم از افرادی که بدون هیچ خطری نان ید خویش را می‌خورند، محافظت کنیم. باید برنامه‌ای داشته باشیم که افراد درستکاری را که برای چندین سال در کشور ما کار کرده‌اند و صاحب فرزند شده‌اند و به اقتصاد ملی ما کمک کرده‌اند، جذب کنیم و به آنها امتیاز شهروندی بدهیم.
باید برنامه منظمی داشته باشیم تا فردی که قانونی وارد می‌شود بتواند آینده مناسبی را پیش روی خود ببیند و با درک اینکه اگر چند سال، سخت کار کند می‌تواند حق شهروندی داشته باشد، او را تشویق کنیم که به کشور میزبانش و مردمش احترام بگذارد و در ایجاد رونق آن بکوشد. از آن‌سو به‌خاطر مسائل امنیتی، نگذاریم بدون هیچ حساب و کتابی افرادی که هیچ شناختی از آنها نداریم در این شرایط وارد کشور شوند.
