به گزارش همشهری آنلاین، به گفته داگ ریکتز، از دانشگاه مینه‌سوتا، ظاهر این ماده مانند روغن صنعتی بود، اما هیچ بخش از سیستم سکان کشتی نباید با چنین روان‌کاری پوشیده شده باشد. کاپیتان کشتی، روآل لی، آزمایش‌هایی غیررسمی روی این ماده انجام داد که بر اساس آن بدون بوی نفت، بدون درخشش سطحی روی آب، و حتی بدون اشتعال‌پذیری در برابر شعله‌ی آتش تشخیص داده شد.
ریکتز نمونه‌ای از این «مایع مرموز» را در یک لیوان کاغذی قهوه به آزمایشگاه دانشگاه منتقل کرد که روی آن نوشته شده بود: «Ship Goo» (لجن کشتی). نتیجه بررسی اولیه حیرت‌انگیز بود. این ماده قیرمانند حاوی اشکالی از حیات میکروسکوپی ناشناخته بود.
دکتر کودی شیک، بوم‌شناس میکروبی، می‌گوید: «صادقانه بگویم انتظار نداشتم چیزی پیدا کنیم. معمولاً وقتی یک لیوان قیر به‌دستت می‌رسد، فکر نمی‌کنی درونش DNA باشد.»
کشف گونه‌هایی جدید از حیات؟
تحلیل اولیه‌ی ژن‌های استخراج‌شده، نتایجی کاملاً غیرمنتظره به همراه داشت. بسیاری از توالی‌های ژنتیکی کاملاً ناشناخته بودند. در مرحله‌ی دوم بررسی، به‌جای یک ژن خاص، کل ژنوم‌ها توالی‌یابی شدند. نتایج نشان داد که بیش از ۲۰ میکروب در دل این ماده بازسازی شده‌اند و بسیاری از آن‌ها به‌هیچ‌وجه در پایگاه‌های داده زیستی پیشین ثبت نشده بودند.
از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به ShipGoo01 اشاره کرد که گونه‌ای کاملاً جدید نه فقط در سطح گونه، بلکه در سطح یک راسته جدید از «آرکی‌ها یا باستانیان» (نوعی از موجودات تک‌سلولی متفاوت از باکتری‌ها) است. نمونه‌ای دیگر با نام موقت ShipGoo002 نیز ممکن است نماینده یک شاخه‌ی کاملاً جدید باکتریایی باشد.
از چاه‌های نفت تا آب‌های شیرین
برخی از میکروب‌ها شباهت‌هایی با موجودات یافت‌شده در چاه‌های نفت و گودال‌های قیر دارند. عجیب آن‌که کشتی «بلو هرون» در آب‌های شیرین دریاچه‌های بزرگ آمریکا فعالیت می‌کند و سکان آن هم طی ۲۵ سال گذشته بدون روان‌کار نفتی بوده است.
منبع تغذیه‌ی این میکروارگانیسم‌ها مشخص نیست. آیا از فلز خود سکان تغذیه می‌کنند؟، یا از مواد آلی موجود در آب؟ یا چیزی ناشناخته‌تر؟ هنوز پاسخی قطعی در کار نیست.
شیک می‌گوید: «ما تلاش می‌کنیم این پازل هزار تکه را بدون داشتن تصویری از جعبه کامل کنیم.» او قصد دارد با استفاده از آنالیزهای شیمیایی پیشرفته، منشاء مولکول‌های کربن و نیتروژن در این ماده را مشخص کند. این روش می‌تواند نشان دهد که آیا منشاء ماده‌ای که میکروب‌ها در آن زندگی می‌کنند، مثلاً جلبک‌ها بوده‌اند یا گریس صنعتی.
متأسفانه تنها نمونه‌ی موجود از این لجن عجیب، همان لیوان کاغذی است. برای جمع‌آوری نمونه‌ی بیشتر، کشتی باید دوباره در حوضچه خشک قرار گیرد، که کاری دشوار و پرهزینه است. شیک با حسرت می‌گوید: «احتمالاً باقی‌مانده‌ی Ship Goo برای همیشه از دست رفته است.»
در این میان ریکتز نگاهی خوش‌بینانه‌تر دارد و می‌گوید: «شک دارم این کشتی تنها مورد باشد. شاید اگر محور سکان هر کشتی دیگری را بررسی کنید، بتوانید میکروارگانیسم‌های ناشناخته دیگری هم پیدا کنید.»
در گذشته، کشف میکروب‌ها راه را برای پیشرفت در تصفیه آب، مدیریت زباله و حتی تولید داروهای نجات‌بخش باز کرده است. حالا هم شاید موجودی که از دل تاریکی‌های یک محور فلزی بیرون آمده، کلیدی برای کشف‌های آینده باشد.
