به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، این روزها در بسیاری از شهرهای کشور، گلایه‌های مردم از قطعی مکرر آب و برق، به یکی از دغدغه‌های روزمره تبدیل شده است. در ساعات مختلف روز، نه تنها آب از شیرها نمی‌آید، بلکه خاموشی‌های مکرر نیز زندگی مردم را مختل کرده است. با این حال، پاسخ مسئولان، به‌ویژه وزیر نیرو، بیشتر به توصیه‌هایی درباره «کاهش مصرف» محدود می‌شود.
در حالی که دولت از یک سو شهروندان را به فرزندآوری تشویق می‌کند، از سوی دیگر، مردم را به مصرف کمتر فرا می‌خواند. این تناقض در سیاست‌گذاری، پرسش‌هایی اساسی را در ذهن شهروندان ایجاد کرده است: آیا بدون تأمین حداقلی‌ترین زیرساخت‌ها، می‌توان به افزایش جمعیت و بهبود کیفیت زندگی امیدوار بود؟ نقش دولت در مدیریت منابع، پیشگیری از بحران خشکسالی و توسعه زیرساخت‌های آب و برق کجاست؟
جعفر شربیانی، عضو هیأت رئیسه شورای شهر تهران، نیز در صحن علنی شورا به این مسئله واکنش نشان داد و با انتقاد از وضعیت نابرابر توزیع انرژی گفت: «چرا در مناطق جنوبی و حاشیه‌ای تهران، قطعی‌های مکرر برق به امری روزمره تبدیل شده، اما برخی مناطق برخوردار شهر هرگز با این قطعی‌ها مواجه نمی‌شوند؟ این نابرابری آشکار، شهروندان را آزرده و احساس تبعیض را در جامعه ایجاد می‌کند.»
در تماس تلفنی یکی از ساکنان شهرک کاروان با رکنا، او از وضعیت وخیم آب‌رسانی گفت: «فشار آب به‌قدری کم شده که حتی طبقات پایین هم آبی برای مصرف ندارند. اداره آب تنها راه‌حل را خرید پمپ اعلام کرده؛ اما وقتی دائما قطعی برق داریم، داشتن پمپ چه فایده‌ای دارد؟»
این شهروند در ادامه افزود: «یکی از همسایه‌های ما که در طبقه بالا زندگی می‌کند، نوزادی چندماهه دارد. روز گذشته، این کودک به دلیل گرمای شدید و نبود آب و برق، دچار گرمازدگی شد. این وضعیت با شعارهای فرزندآوری دولت به‌شدت در تناقض است.»
سیاست‌های متناقض، نبود برنامه‌ریزی و ناتوانی در پاسخ به نیازهای اولیه، مردم را نگران، خسته و دلخور کرده است. اگر قرار است جمعیت افزایش یابد، ابتدا باید زندگی برای جمعیتی که همین حالا وجود دارد، قابل تحمل باشد.
