در جریان ۱۲ روز جنگ تحمیلی اخیر، تندروهای موسوم به «سوپرانقلابی» سکوت پیشه کردند و در حاشیه ماندند؛ اما به‌محض پایان جنگ و زدن آژیر سفید، دوباره ظاهر شدند و همچون گذشته تلاش می‌کنند تا با فشار روانی و رسانه‌ای، عرصه را بر مردم تنگ کنند.
در این جنگ، سه عامل اصلی موجب عقب‌نشینی رژیم صهیونیستی و پذیرش آتش‌بس شد:
۱. رشادت نظامیان ایران در دفاع از خاک کشور،
۲. فعالیت مؤثر دیپلمات‌ها در عرصه جهانی برای محکومیت اقدامات اسرائیل و آمریکا،
۳. ایستادگی و وفاداری مردم به نظام و انقلاب.
با این حال، جریان تندرو که نه نقش مؤثری در این پیروزی ایفا کرد و نه در روزهای بحرانی حضوری معنادار داشت، امروز گویی از این همبستگی ملی دلخور است و به‌جای همدلی، مشغول انتقام‌گیری از مردم شده است.
برخی رسانه‌های اصلی مجدداً تبدیل به تریبون جریان تندرو شده‌اند. یا مثلا در سمتی دیگر حمید رسایی پس از جنگ به‌جای تمرکز بر اولویت‌های ملی، به سینما رفت و علیه فیلم محبوب این روزهای پرده نقره‌ای موضع گرفت و حتی خبر از «پرونده‌سازی» برای آن در مجلس داد. چنین رفتارهایی باعث شده شائبه تشکیل یک «کمیته مردم‌آزاری» در ذهن افکار عمومی تقویت شود؛ گروهی که با سناریوهای چندلایه، اهداف خاصی را دنبال می‌کنند.
غلامعلی جعفرزاده ایمن‌آبادی، نماینده پیشین مجلس، در گفت‌وگو با «نامه‌نیوز» در این باره می‌گوید:
«نمی‌توان ساده‌انگارانه به این اتفاقات نگاه کرد. اسرائیل در جنگ اخیر متوجه شد که بمباران نظامی، مردم ایران را از نظام‌شان جدا نمی‌کند. تصور می‌کرد مردم در روز دوم جنگ به خیابان می‌آیند، اما نه‌تنها این اتفاق نیفتاد، بلکه با انسجامی مثال‌زدنی پای انقلاب ایستادند.»
او معتقد است که اکنون اسرائیل راهبرد خود را تغییر داده و به‌جای حمله نظامی، به دنبال تخریب سرمایه اجتماعی و تولید نارضایتی است:«ناگهان قیمت اینترنت، تلفن، برق، بلیت هواپیما و... افزایش می‌یابد. برخی دوباره بر رسانه‌ها چنبره زده‌اند و افرادی در تریبون‌ها ظاهر می‌شوند که با موضع‌گیری‌هایشان فقط بر زخم مردم نمک می‌پاشند.»
جعفرزاده ادامه می‌دهد:«در تمام ۱۲ روز جنگ، برخی از نمایندگان تندرو در صحنه حاضر نبودند. ای کاش شجاعت داشتند و به مردم می‌گفتند کجا بودند. همین که آتش‌بس اعلام شد و فضا آرام گرفت، دوباره سروکله‌شان پیدا شد و به میدان عربده‌کشی بازگشتند. وقت آن است که با این گروه صریح و بی‌پرده سخن گفت و رودربایستی را کنار گذاشت.»
او هشدار می‌دهد که مردم با وجود برخی کم‌لطفی‌ها، در روزهای سخت پای نظام ایستادند، اما حالا که زمان قدردانی و همدلی است، فشارها دوچندان شده است:
«دشمن پس از آتش‌بس به‌دنبال ناراضی‌سازی مردم رفته و متأسفانه تا حدی هم موفق بوده، چون به‌جای دلجویی، برخی با رفتارهای‌شان به مردم توهین می‌کنند. تندروها، دانسته یا نادانسته، دقیقاً در زمین دشمن بازی می‌کنند.»
جعفرزاده در پایان تاکید می‌کند:«انگار ستادی برای تنبیه و ناراضی‌سازی مردم شکل گرفته است. تندروها تلاش دارند به مردم القا کنند که ایستادگی‌شان پای نظام، اشتباه بوده است. این نگاه، هم ناعادلانه است و هم خطرناک.»
