روزنامه اعتماد: مجتبی جباری، هافبک سابق و مغز متفکر استقلال فصل گذشته در یکی از آشفته‌ترین برهه‌های تاریخ این باشگاه، هدایت آبی‌پوشان را بر عهده گرفت. او که در اواخر فصل و در جایگاه ششمین مربی، تیمی بحران‌زده را تحویل گرفته بود، برخلاف تمام پیش‌بینی‌ها و با وجود حواشی بی‌شمار توانست با یک کارنامه درخشان، استقلال را به قهرمانی جام حذفی برساند. این موفقیت، انتظار عمومی را برای تداوم حضور او روی نیمکت در فصل جدید بالا برد، اما مدیریت باشگاه تصمیمی برخلاف این انتظار گرفت و جباری از سمت خود کنار گذاشته شد. حالا پس از این جدایی، کشمکش‌هایی علنی میان جباری و برخی پیشکسوتان مخالفش در فضای رسانه‌ای شکل گرفته که بیم آن می‌رود آرامش نسبی استقلال را پیش از آغاز فصل جدید به هم بزند. به همین بهانه و برای واکاوی این اتفاقات، با علی لطیفی، پیشکسوت و مهاجم سابق آبی‌پوشان به گفت‌وگو نشستیم تا نظر او را در این خصوص جویا شویم.
قبل از اینکه بیاید و قهرمان حذفی شود تا پایان این مشکلات و بگومگوها یک اعتقاد داشتم که جباری در شرایط سختی، هدایت تیم را برعهده گرفت. بیشتر به لحاظ روانی و نه فنی، او توانست تیم را جمع کند و این دستمریزاد دارد. در گذشته هم، مربیان اینچنینی داشتیم که بازیکنان بزرگ باشگاه بودند و بعد تیم را به موفقیت رساندند، مثل: امیر قلعه‌نویی. اما امیر مقابل هواداران و پیشکسوتان و مدیریت قرار نگرفت و رفت و دوباره برگشت. حضور مجتبی جباری هم یک برگ برنده شد، فقط اینکه در مربیگری تجربه نداشت اما این برای او تجربه شد. او لیاقت خودش را نشان داد. مجتبی جباری می‌توانست برای خودش و مدیریت، هندوانه در بسته باشد! از این جهت که اگر موفق می‌شد، پزش را هم خودش می‌داد و هم مدیریت که به یک مربی جوان که از اسطوره‌های باشگاه است، اعتماد کرده، اما اگر نتیجه نمی‌گرفت، مدیریت بیشتر از خودش زیر سوال می‌رفت. تصور می‌کنم که مدیران این ریسک را نکردند وگرنه جباری لیاقتش را داشت.
اواخر فوتبال من مصادف شد با اوایل دوران فوتبال جباری و حیدری و چند بازیکن دیگر، مجتبی پسر بسیار خوب و اسطوره باشگاه است، اما به لحاظ روابط عمومی قرار نیست که همه خونگرم باشند و او مشخصه‌های خاص خودش را دارد. این، به معنی طرفداری از مجتبی نیست، کما اینکه معتقدم که باید در زمان تصدی سرمربیگری استقلال برخورد بهتری با پیشکسوتان می‌داشت. مثلا شما قلعه‌نویی را نمی‌بینید که برخورد بد کند ولو اینکه با کسی مشکل داشته باشد همیشه آن احترام لازم را می‌گذارد. سلیقه است و نمی‌شود گفت این خوب است و آن بد، اما می‌خواهم بگویم که جباری فقط به لحاظ سنی کمی باید خوددار باشد با علم به اینکه می‌دانم در دلش هیچی نیست. من صمیمیتی با او ندارم، اما شخصیتش را می‌شناسم که پسر بسیار خوبی است! اعتقاد دارم، مهم‌ترین کار این است که به پیشکسوتان احترام بگذارد و پیشکسوتان هم در قبالش باید احترام به مجتبی جباری و مجتبی جباری‌ها بگذارند.
صادقانه بگویم، نه! واکنش‌ها فنی نیست و از این طرف هم می‌شود گفت نگاه‌ها در جامعه ما در همه جا به این شکل است که همه چیز را سیاه یا سفید می‌بینیم. من به عنوان پیشکسوت، باید نقاط قوت و ضعف جباری را بگویم، اما اینکه نقاط قوت او را بگویم، چون دوستش دارم یا فقط نقاط ضعفش را بگویم که درست نیست. در فوتبال ایران این بدعت شده به ویژه فردی که درونگرا باشد و سرمربی سرخابی‌ها شود، اگر کم حرف بزند مثلا طرف فکر می‌کند که تحویلش نگرفتند! این روابط عمومی یک مقداری به مجتبی جباری آسیب زده است! جباری پسر بسیار خوبی است که نباید آن واکنش را نشان می‌داد.
او خودش را مستحق حمایت برای ماندن می‌دانست. من هم جای جباری بودم همین دیدگاه را داشتم! در بدترین شرایط تیم را قهرمان کرد و اسطوره باشگاه هم که هست و توقعش این بود که عموم حمایتش می‌کنند به خصوص پیشکسوتان و مدیریت، اما چون آن حمایت را ندیده باعث شده تا چنین عکس‌العملی نشان دهد، هر چند موافق این عکس‌العمل نیستم و یک موضوع دیگر اینکه جباری علیه همه پیشکسوتان حرف نزده است. عمدتا آنهایی را مخاطب قرار داده که تصور می‌کرده در کارش می‌گذارند! حالا شاید این را به زبان هم نیاورد.
من سال‌ها در فوتبال بودم و تا قبل از تحریم تلویزیون کارشناس فوتبال بودم، چون تحقیق می‌کردم. در کل دنیا و در تمام باشگاه‌های بزرگ این اختلافات وجود دارد، اما در آنجا به ندرت می‌بینید که مسائل شخصی خود را در مسائل باشگاه بخواهند دخیل کنند. ممکن است با یکی اختلاف داشته باشند، اما وقتی طرف مدیر یا مربی باشگاه می‌شود نمی‌آیند گارد بگیرند و لیاقت‌هایش را می‌سنجند، اما در فوتبال ما این‌گونه نیست. نکته دوم اینکه در تیم‌های پرطرفدار، صداقت خیلی کمتر است. در فوتبال ایران، روز خودشان را برای فلانی می‌کشند، اما شب علیه‌اش توطئه می‌کنند! چون شایسته‌سالاری در فوتبال ما نیست، موضوعی که به مدیران باشگاه‌ها برمی‌گردد که در یک دهه گذشته مدیریت استقلال فاجعه‌بار بود، هم به لحاظ نتایج و هم اتحادی که بین پیشکسوتان باید باشد.حالا خوشبختانه با آمدن مدیران فوتبالی وضعیت درست می‌شود، اما قبلا این وضعیت به تیم آسیب زد.
ساپینتو، درست یا غلط آمده و حالا پیشکسوتان و اسطوره‌ها، چه موافقان و چه مخالفان جباری با این موضوع کنار بیایند.
ساپینتو یک مربی تهاجمی است، اما در دوره قبلی که او حضور داشت ابزار کار، مثل قایدی و محبی و مطهری که دونده و با تکنیک بودند را داشت، اما الان ندارد و باید از او حمایت شود.
