حسین شریعتمداری در یادداشت امروز خود با عنوان «آتش زیر خاکستر اگر شعله‌ور شود!»، «بهار عربی» را آتش زیر خاکستر تعبیر کرده و به حاکمان کشور‌های اسلامی هشدار داده که اگر به مصالح مسلمین عمل نکنند، توسط ملت‌هایشان قلع و قمع خواهند شد.
او با اشاره به این سخن امام خمینی که «هرچه ضعف در مسلمین و فساد در ممالک اسلامی است، از حکومت‌هاست... ملت‌ها باید دولت‌هایی که بر خلاف مصالح اسلامی و مصالح ملت‌ها عمل می‌کنند با آنها همان معامله کنند که ملت ایران با شاه مخلوع کرد» نوشته: «شورش ملت‌ها علیه حاکمان دست‌نشانده در سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۲ میلادی (۱۳۸۹ تا ۱۳۹۱) به‌گونه‌ای سراسری در جنوب غربی آسیا و شمال آفریقا اتفاق افتاد و مردم در کشور‌های عربی علیه دولت‌های دست‌نشانده و حاکمان جور قیام کرده و به خیابان‌ها ریختند. از آنجا که این قیام سراسری بیشتر کشور‌های عربی را فرا گرفته بود، از آن با عنوان
«بهار عربی» یاد می‌کردند ولی «بیداری اسلامی» گویا‌ترین نام برای آن قیام سراسری بود. قیام ملت‌ها سه ویژگی برجسته و منحصر‌به‌فرد داشت که نه فقط قدرت‌های غربی، بلکه حاکمان دست‌نشانده کشور‌های عربی نیز قادر به کتمان آن نبودند. این سه ویژگی که از آن با‌عنوان شناسنامه بیداری اسلامی یاد می‌شد، عبارت بودند از؛ اسلامی بودن، مردمی بودن و ضد‌استکباری بودن قیام. این سه ویژگی دقیقاً همان ویژگی‌ها و خصوصیات انقلاب اسلامی در ایران بود.»
وی با تاکید بر اینکه «قیام گسترده «بیداری اسلامی»، اگر چه دوام چندانی نداشت ولی آثار باقی‌مانده آن را به صورت «آتش زیر خاکستر» در بسیاری از دولت‌های [به ظاهر]اسلامی، می‌توان دید» نوشته: «امروزه و مخصوصاً بعد از جنایات وحشیانه رژیم صهیونیستی که تمامیت جهان اسلام و همه ملت‌های مسلمان را نشانه گرفته است، علاوه‌بر ملت‌های مسلمان، سایر ملت‌ها در سراسر جهان و مخصوصاً افکار عمومی مردم در کشور‌های غربی را نیز علیه صهیونیست‌ها برانگیخته است و ملت‌ها آماده خیزش علیه رژیم صهیونیستی و حامیان غربی آن هستند و در این مسیر دولت‌های دست‌نشانده را هم سد راه می‌دانند. شواهد بسیاری از این آمادگی در میان ملت‌های مسلمان حکایت می‌کند و نشانه‌هایی از شعله‌ور شدن آن آتش مقدسِ زیر خاکستر به چشم می‌خورد. دور نیست که یکی از دو خواسته حضرت امام -رضوان‌الله تعالی علیه-
جامه عمل بپوشد «یا حاکمان به مصالح مسلمین عمل کنند و یا از سوی ملت‌هایشان قلع و قمع شوند»...
شواهد فراوانی حاکی از آن است که آنچه در این وجیزه مورد اشاره قرار گرفت، در حال وقوع است و انتظار آن است که سران برخی از کشور‌های اسلامی گزینه اول را انتخاب کنند و مصالح مسلمین را که مصلحت خود آنها نیز هست بر پیوند‌های آشکار و پنهان با قدرت‌های استکباری ترجیح بدهند و یقین بدانند که خیر و سعادت دنیا و آخرت آنان در همین است.»
