در این گزارش آمده که اگر وضعیت کیفیت اینترنت کشور را بدون توجه به وضعیت دوران «حمله اسرائیل به ایران» در نظر بگیریم، تفاوت محسوسی نسبت به گزارش چهارم (جایگاه ۹۵ از ۱۰۰ کشور) دیده نمی‌شود؛ یعنی همچنان تجربه کاربری اینترنت در ایران با سه گزاره‌ی کند  (۸۴ از ۱۰۰)، پراختلال (۹۲ از ۱۰۰) و محدود (۹۹ از ۱۰۰) توصیف می‌شود. در مجموع بر اساس رده‌بندی میانگین سه شاخص در رتبه ۹۷ از ۱۰۰ کیفیت اینترنت قرار گرفته است.

وضعیت تکراری که عادی نمی‌شود

کمیسیون اینترنت انجمن تجارت الکترونیک از تیر ۱۴۰۲ درست زمانی که محمدامین آقا‌میری دبیر شورای عالی فضای مجازی از سوی رئیس دولت سیزدهم مامور شده بود تا دلیل اختلال‌ها و کیفیت پایین اینترنت را بررسی کند، در گزارشی جامع وضعیت کیفیت ایران را برای اولین بار منتشر کرد. هر چند که بعد از انتشار این گزارش وزارت ارتباطات دولت سیزدهم آن را غیرواقعی و فاقد اعتبار عنوان کرد. با این حال تجربه کاربران حداقل از اواخر شهریورماه ۱۴۰۱ که اینترنت با بیشترین محدودیت همراه شد و پلتفرم‌های باقیمانده در کشور هم به زیر تیغ فیلترینگ رفت نشان می‌داد که این گزارش قابل استناد است.

کمیسیون اینترنت انجمن تجارت الکترونیک اعلام کرده که در گزارش پنجم وضعیت کیفیت اینترنت کشور هم مانند قبل شاخص‌های کیفیت اینترنت را از پایگاه‌های داده متنوع و معتبری انتخاب و میانگین وضعیت اینترنت ایران در هر کدام را معیار رده‌بندی نهایی قرار داده است. به این ترتیب در شاخص تاخیر که به نوعی می‌تواند بخش‌هایی از اختلال را هم نمایندگی کند از داده‌های Google CRUX، در شاخص محدودیت پایگاه داده‌ی Ooni و شاخص سرعت را بر اساس رادار Cloudflare اندازه‌گیری کرده‌اند. همچنین نتیجه بررسی از میان کشورهایی که در هر سه شاخص بالا، رتبه‌ای داشتند، گردآورندگان گزارش را به این نتیجه رسانده که ایران با جایگاه ۹۷ از ۱۰۰ کشور به‌عنوان بدترین کشور از نظر کیفیت اینترنت قرار دارد.