محمد مایلی‌کهن در اواسط مرداد سال ۱۳۹۰ بدون نام بردن از تیمی، مدعی شد یکی از تیم‌هایی که در دهه ۸۰ مقام قهرمانی رقابت‌های جام حذفی را کسب کرد، شب قبل از بازی بازیکن حریف را خرید و همین اتفاق نقش مهمی در قهرمان‌شدنش داشت!
این ادعای مایلی‌کهن و البته سوژه‌های مربوط به استقلال موجب شد تا فرهاد مجیدی شانزدهم مرداد ۱۳۹۰ طی مصاحبه‌ای پُرسروصدا حرف‌هایی بزند که هنوز هم خواندن آن‌ها جذاب است:
- از بچگی دوست داشتم پیراهن استقلال را بپوشم. عاشق مجید نامجومطلق بودم و دلم می‌خواست پیراهن شماره ۷ استقلال به من برسد ولی اصلا فکرش را نمی‌کردم که یک روز بازیکن استقلال شوم. این لطف خدا بود که تا کاپیتانی در استقلال بالا بروم. فقط خداست که به آدم‌ها عزت می‌دهد و امیدوارم لیاقت این لطفش را داشته باشم.
- فرهاد مجیدی سرباز استقلال است و فقط پیراهن آبی این تیم و رضایت هواداران آن برایش اهمیت دارد.
- تمام صحبت‌های محمد مایلی‌کهن درباره وضعیت کنونی فوتبال کشور (منظور مجیدی سال ۱۳۹۰ بود) را تایید می‌کنم. همان‌طور که حاجی‌مایلی گفت، قهرمانی که برای رسیدن به آن دست به هر کار خلاف و غیراخلاقی زده شود صحیح نیست و در قاموس استقلال جایی ندارد.
- استقلال تیم محلی نیست که هر کسی بخواهد برای آن شرط بگذارد.
- برخی آقایان تندترین و بدترین الفاظ رکیک را تحت عناوینی چون غیرت و تعصب نثار بازیکنان می‌کنند ولی مدام از مباحث فرهنگی و اصول اخلاقی حرف می‌زنند.
- نیمکت استقلال جای افراد کاسب، دلال و غیرفوتبالی که تحت عنوان سرپرست و کمک مربی روی آن بنشینند، نیست بلکه باید پیشکسوتان محترمی مانند پورحیدری‌ها، مظلومی‌ها، روشن‌ها و فریباها روی آن جلوس کنند.
