نزدیک به دو سال بعد از وعده‌های جدی درباره نمایش سریال‌های پلتفرمی در تلویزیون، این اتفاق محقق نشده است.
به گزارش ایسنا، در حالی که ماه‌ها از وعده خریداری و پخش سریال‌های نمایش خانگی در تلویزیون می‌گذرد، هنوز این وعده به طور جدی جامه عمل نپوشیده است.
پخش تلویزیونی سریال‌های نمایش خانگی، از وعده‌هایی بود که طی سال‌های اخیر چند مرتبه از زبان مسوولان ارشد سازمان صداوسیما شنیده شده، ولی هنوز به نتیجه نرسیده است. از جمله این موارد می‌توان به اظهارنظر پیمان جبلی، رییس صداوسیما در اردیبهشت ۱۴۰۲ اشاره کرد که درباره بعضی سریال‌های مطابق با اولویت‌های فرهنگی جامعه گفت: ما به شیوه‌های مختلف هم مشارکت می‌کنیم و هم تبلیغ، ترویج و پخش تیزر آن‌ها را خواهیم داشت و حتی حق پخش آن‌ها را می‌توانیم خریداری کنیم.
در مهرماه ۱۴۰۲ سعید مقیسه رییس وقت ساترا حتی از نامزدی چهار سریال خانگی برای پخش در تلویزیون خبر داد و نام پلتفرم‌های پخش‌کننده این آثار را فیلم‌نت، نماوا و آپرا اعلام کرد.
بعدها سریال «سایه‌باز» محصول پلتفرم آپرا که گفته می‌شد اولین عنوان از محصولات مد نظر رییس وقت ساتراست، به پخش در پلتفرم تلوبیون متعلق به سازمان صداوسیما هم رسید و حتی نخستین مجموعه تاریخ نمایش خانگی لقب گرفت که خبر انتشارش به همراه تیزری کوتاه از آن روی آنتن شبکه خبر تلویزیون رفت. با این همه، این اثر در نهایت به دست بینندگان تلویزیون نرسید.
اما «آخرین دیدار» که از آن به عنوان اولین سریال مشترک صداوسیما و پلتفرم‌های نمایش خانگی یاد می‌شد هم سرنوشت چندان متفاوتی را به خود ندید. شامگاه پنجشنبه ـ ششم دی‌ماه ـ نخستین قسمت از این مجموعه داستانی روی آنتن رفت، با این امید که شاید بتواند فصل تازه‌ای را در نسبت میان سازمان صداوسیما و صنعت سریال‌سازی نمایش خانگی رقم بزند.
این مجموعه که در خبرهای رسمی اولیه و همچنین مراسم رونمایی، با عنوان «تنها گریه کن» به مخاطب معرفی شده بود، به هنگام پخش قسمت اول با نام «آخرین دیدار» روی آنتن رفت.
ضمن اینکه «آخرین دیدار» («تنها گریه کن») اگرچه قرار بود همزمان با شبکه افق سیما در پلتفرم‌های نماوا و روبیکا به انتشار برسد و به عنوان نخستین همکاری رسانه ملی با این دو پلتفرم معرفی شده بود که در نهایت قسمت اول در پلتفرم نماوا منتشر نشد و تنها در پلتفرم روبیکا در دسترس قرار گرفت.
دور تازه پخش تلویزیونی مجموعه‌های نمایش خانگی، در شرایطی مسکوت مانده که در سال‌های دهه نود، چهار مجموعه نمایش خانگی بدون سروصدای فراوان روی آنتن تلویزیون رفتند: سریال کودک عموپورنگ در نمایش خانگی به نام «بالشها»، دو مجموعه آیتمی «شوخی کردم» و «عطسه» از مهران مدیری و فصل اول سریال کمدی «ساخت ایران» با حضور امین حیایی و رضا گلزار. این سریال‌ها اگرچه طی یکی ـ دو سال اخیر بازپخش هم شده‌اند، ولی راه را برای پخش دیگر محصولات نمایش خانگی باز نکرده‌اند.
نکته مهم آن که در این چهار اثر، طراحی لباس عمده شخصیت‌های زن مطابق استانداردهای سازمان صداوسیما طراحی شده و بازیگران زن این آثار، پوشش کاملی دارند. این در حالی است که چنین پوششی در محصولات سال‌های اخیر پلتفرم‌ها چندان دیده نمی‌شود و فاصله ممیزی ها در نمایش خانگی با تلویزیون از این لحاظ، بیشتر از گذشته شده. مشخص نیست آیا همین امر، کلید پخش نشدن سریال‌های جدید خانگی از آنتن رسانه ملی است یا این اتفاق علت دیگری دارد.
با وجود وعده‌ها درباره پخش تلویزیونی سریال‌های پلتفرمی و البته پرداختن به برخی از این مجموعه‌ها در قالب نقد تلویزیونی، در ماه‌های اخیر چند برنامه مثل «نوسان» شبکه دو و «سلام صبح بخیر» شبکه سه در برخی بزنگاه‌ها، انتقادات تندی را روانه مجموعه‌های نمایش خانگی کرده‌اند و دو سریال «تاسیان» و «سووشون» نیز با مخالفت ساترا مواجه شده و توقیف را تجربه کرده‌اند تا روشن شود رابطه میان پلتفرم‌ها و تلویزیون پیچیدگی‌هایی بیش از آنچه برخی پیش‌بینی می‌کردند، دارد.
