به گزارش اقتصادنیوز، انتخاب آلاسکا به‌عنوان محل گفتگو و دیدار دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا و ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه به فال نیک گرفته می‌شود. روس‌ها مایلند تا تصمیم واشنگتن برای برگزاری جلسه در شهری که نزدیک به دو سده قبل به روسیه تعلق داشت؛ نوعی کرنش از سوی آمریکایی‌ها تلقی کنند.
فردی کلایتون در ان‌بی‌سی نوشته است: انتخاب آلاسکا به‌عنوان مکان دیدار میان دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا با ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه برای بسیاری از کارشناسان روس جنبه نمادین دارد.آنها این انتخاب را به‌عنوان اشاره‌ای به روابط تاریخی و فرصتی برای روابط نزدیک‌تر در آینده تفسیر می‌کنند.
اینطور که مشخص است ولودیمیر زلنسکی نخست‌وزیر اوکراین به اجلاس مربوط به جنگ در سرزمینش دعوت نشده است و نمایندگان اروپا هم از این نشست کنار گذاشته شده‌اند . این موضوع نگرانی‌های کی‌یف را مبنی بر اینکه آینده‌اش بدون مشارکت او تعیین شود، تشدید کرده است.
رسانه‌ها و نخبگان سیاسی مسکو انتخاب مکان مذاکرات را تحسین کرده‌اند. آلاسکا منطقه‌ای است که آمریکا ۱۵۸ سال پیش از امپراتوری وقت روسیه خریداری کرد. انتخاب این نقطه برای برگزارش اجلاس یادآوری می‌کند که ایالات متحده و روسیه از نظر جغرافیایی به یکدیگر نزدیک هستند. رسانه‌های روسی معتقدند که این انتخاب می‌تواند روابط بین دو کشور را تقویت کند.
یوری اوشاکوف، مشاور امور خارجی پوتین، در پیامی صوتی که هفته گذشته توسط کرملین در تلگرام منتشر شد، گفته است: روسیه و ایالات متحده همسایگان نزدیکی هستند که با یکدیگر مرز مشترک دارند.
سفیر سابق روسیه در ایالات متحده می‌گوید که به نظرش کاملاً منطقی است که هیئت ما به‌سادگی از تنگه برینگ عبور کند و چنین نشست مهم و مورد انتظاری بین رهبران دو کشور به‌طور خاص در آلاسکا برگزار شود.
ولادیمیر جباروف، سناتور روس، نیز در مصاحبه‌ای روز سه‌شنبه با شبکه خبری دولتی روسیه۲۴، انتخاب این مکان را بسیار هوشمندانه توصیف کرد. او افزود که این محل بسیار از اوکراین دور است و حدود ۵۰۰۰ مایل فاصله دارد و همچنین بسیار دور از اروپاست که متأسفانه اکنون با ما خصومت دارد.
تحلیلگران روس نیز از انتخاب آلاسکا تمجید کردند. الکساندر بوبروف در سرمقاله‌ای برای شبکه دولتی آرتی در روز دوشنبه نوشت که این نشست فراتر از یک دیدار ساده بین دو رهبر است و بازگشتی به منطق گفت‌وگوی مستقیم بدون واسطه محسوب می‌شود.
الکساندر بوبروف معتقد است: اجلاس آلاسکا در شهری برگزار می‌شود که کلیساهای ارتودکس روسی هنوز در آن دیده می‌شود و محل‌هایی با نام‌های نیکولاوسک و وزنسنسک نشان از تاریخ مشترکشان دارند که می‌تواند به تقویت روابط در دو سوی تنگه برینگ، که روسیه و آمریکا را از هم جدا می‌کند، کمک کند. او تاکید کرده است: داستان آلاسکا از روسیه شروع شد و با آمریکا ادامه پیدا کرد و اگر هر دو طرف آن را به‌عنوان یک فرصت به‌جای تهدید ببینند؛ اکنون این فرصت را دارد که به یک فصل مشترک تبدیل شود. ایده بوبروف مبتنی بر فروش آلاسکا توسط روسیه به ایالات متحده در سال ۱۸۶۷ به قیمت ۷.۲ میلیون دلار است، که برای جلوگیری از واگذاری این سرزمین به بریتانیا و تأمین بودجه انجام شد.
در حالی که این ایالت (آلاسکا) همکاری تاریخی بین دو ملت را تداعی می‌کند، اوکراین و اروپا از هر دو ابرقدرت خواسته‌اند که کی‌یف را در هرگونه مذاکره برای پایان دادن به جنگ مشارکت دهند. زلنسکی روز شنبه اظهار داشت که هرگونه تصمیمی که بدون حضور اوکراین گرفته شود، تصمیماتی علیه صلح بوده و به هیچ نتیجه‌ای نخواهند رسید.
دونالد ترامپ روز دوشنبه در پاسخ به این سؤال که آیا رئیس‌جمهور اوکراین به اجلاس آلاسکا دعوت شده است، گفت که زلنسکی جزئی از آن نیست و با وجود اینکه در طول جنگ در جلسات متعددی شرکت کرده، نتیجه چندانی حاصل نشده است.
رهبران اتحادیه اروپا که از گفت‌وگوی مستقیم ترامپ و پوتین کنار گذاشته شده‌اند، روز یکشنبه در بیانیه‌ای مشترک از تلاش‌های ترامپ برای پایان دادن به جنگ تجاوزکارانه روسیه علیه اوکراین استقبال کردند، اما تأکید کردند که راه صلح در اوکراین بدون مشارکت اوکراین قابل تصمیم‌گیری نیست.
وعده‌های مذاکره بین ترامپ و پوتین از زمان اعلام آنها تأثیر چندانی در کاهش خشونت‌ها در میدان نبرد نداشته است.
ارتش کرملین به‌آرامی و با هزینه سنگین تلفات انسانی در حال پیشروی عمیق‌تر به خاک اوکراین است، در حالی که شهرهای اوکراین را بمباران می‌کند.
بر اساس گزارش‌ها، کستیانتینیوکا، شهری در منطقه دونتسک اوکراین، به دلیل نزدیکی به خط مقدم (حدود ۱۰ کیلومتر از چاسیو یار) تحت بمباران شدید روسیه قرار دارد. حملات اخیر، از جمله استفاده از بمب‌های هدایت‌شونده FAB-250 و پهپادهای انفجاری، منجر به کشته و زخمی شدن غیرنظامیان و تخریب گسترده زیرساخت‌ها، از جمله خانه‌ها، ایستگاه‌های قطار، و کلیساها شده است. با وجود این شرایط، برخی ساکنان مانند والنتینا اولکساندریونا، زنی ۸۴ ساله، به دلیل محدودیت‌های مالی یا وابستگی عاطفی به شهر، از ترک آن امتناع می‌کنند.
جمعیت شهر از 67 هزار نفر قبل از جنگ به حدود شش هزار تا هفت هزار نفر کاهش پیدا کرده است و ساکنان باقی‌مانده با تهدید مداوم از سوی بمب‌های هدایت‌شونده و پهپادها زندگی می‌کنند.
