همشهری آنلاین: نانسی مایرز، کارگردان «تعطیلات» و «یه چیزی باید بده»، که تجربه زیادی در ساخت فیلم دارد، این هفته در اینستاگرام علیه روند تازه‌ای در سینما و تلویزیون اعتراض کرد: انتشار عکس‌های پشت صحنه. او با بازنشر تصاویری درزکرده از جک لودن در نقش آقای دارسی در اقتباس دالی آلدرتون از «غرور و تعصب»، نوشت: «می‌شه لطفاً دست از نمایش فیلم‌ها و سریال‌هایی که هنوز در حال ساخت هستند برداریم؟! من چشمام رو می‌بندم. نمی‌خوام آقای دارسی رو در حال لباس پوشیدن ببینم!» او خطاب به طرفداری که ابتدا عکس‌ها را منتشر کرده بود، افزود: «تمام جادو داره از بین می‌ره! بسه دیگه!» اما متأسفانه برای مایرز، از بین رفتن جادوی سینما فقط محدود به آقای دارسی نیست. تولیداتی که اخیراً تصاویر پشت صحنه آن‌ها در فضای آنلاین پخش شده شامل «شیطان پرادا می‌پوشد ۲»، «و همین‌طور که هست» و «داستان عاشقانه آمریکایی» (مینی‌سریال رایان مورفی درباره کارولین بِسِت و جان اف کندی جونیور) می‌شوند.
به گزارش گاردین، اگر کیف کبوتر برند جی‌دبلیو اندرسون در دست سارا جسیکا پارکر سر صحنه «و همین‌طور که هست» یک «لحظه» بود، مارگو رابی روی کفش‌های اسکیت در حال فیلم‌برداری «باربی» در ۲۰۲۳ شاید این پدیده را تثبیت کرد. آن تصاویر مدت‌ها پیش از اکران فیلم، به بحث‌های آنلاین، خبرها و میم‌ها دامن زدند.
امسال لباس‌های سارا پیجون در نقش بِسِت کندی در اینستاگرام به «قتل مد» تشبیه شدند، و همین عامل مد است که این تولیدات را به هم پیوند می‌زند، بر خلاف مثلاً یک تریلر یا فیلم علمی‌تخیلی، آنچه شخصیت‌ها می‌پوشند بخش محوری جذابیت است. همین ماه، تصاویر شخصیت‌های «شیطان پرادا می‌پوشد ۲» در مراسم خیالی مت‌گالا در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست شد.
هنریک لی‌شکه، دبیر ارشد بخش مد مجله گرازیا، می‌گوید تصاویر پشت صحنه بین خوانندگانشان بسیار محبوب است: «در فضای مجازی و آنلاین، تقاضا برای آن بسیار زیاد است. این تصاویر ظرفیت‌های زیادی برای محتوا دارند. یا درباره لباس‌هایی است که دیده‌ایم و دوست داشته‌ایم، یا اینکه اینترنت امروز همه‌چیز را به میم تبدیل می‌کند.»
برای «شیطان پرادا می‌پوشد ۲»، همه‌گیری خودِ تصویر پشت صحنه دستمایه میم‌ها شد. مردم تصاویر ستاره‌هایی مثل سلنا گومز یا اولیویا رودریگو را بازنشر می‌کردند و با عنوان «حین فیلم‌برداری صحنه‌هایی از شیطان پرادا می‌پوشد ۲ در نیویورک دیده شد» منتشر می‌کردند.
امی اودل، منتقد مد و نویسنده بیوگرافی تازه‌ای از گوئینت پالترو، فکر می‌کند این شور و هیجان ناشی از عطش برای محتوای زنانه ــ مدمحور در سینما و تلویزیون است که ارضا نمی‌شود: «کمبود شدیدی از این نوع فیلم یا سریال وجود دارد و مردم چیزهایی مثل "و همین‌طور که هست" را می‌خواهند. خیلی‌ها آن را با حالت نفرت ــ تماشا می‌بینند و این سریال چندان خوبی نیست، اما وقتی تمام شود کمی دلتنگش می‌شوم… سال‌هاست سریالی مدمحور درباره روابط زنان با یکدیگر نداشته‌ایم.»
اودل می‌گوید هنگام تحقیق برای کتابش شنیده که «وقتی پالترو مشغول فیلم‌برداری "شکسپیر عاشق" بود، تلاش می‌شد دوربین‌ها از صحنه دور نگه داشته شوند تا عکس لباس‌های او لو نرود. مطمئناً آن زمان کنترلش بسیار آسان‌تر بود.»
حالا لی‌شکه می‌گوید: «روی تیک‌تاک می‌بینید، روی اینستاگرام می‌بینید. سپتامبر گذشته در نیویورک در وست‌ویلیج بودم و به صحنه فیلم‌برداری "و همین‌طور که هست" برخوردم. فقط پاپاراتزی نبودند؛ جمعیت بزرگی حضور داشت. من هم فیلم گرفتم و برای خانواده‌ام فرستادم.»
هلن وارنر، استاد رسانه و فرهنگ دیجیتال دانشگاه ایست آنگلیا، می‌گوید اگرچه این روند با عصر دیجیتال هم‌خوانی دارد، اما تازه نیست: «از همان آغاز هالیوود و محبوبیت مجلات "هواداران سینما"، همیشه عطش برای این‌گونه مطالب وجود داشته است.» او می‌گوید این بخشی از شیوه توسعه صنعت است: «هالیوود مدت‌هاست این نوع رابطه شبه‌دوستانه با ستاره‌های سینما را پرورش داده است. این احساسِ شناختنشان به لطف دسترسی بیشتر به چنین تصاویر تشدید شده است.»
نه وارنر و نه اودل باور ندارند که تصاویر پشت صحنه باعث خستگی تماشاگران پیش از اکران اثر شوند. مثال «باربی» هم این را ثابت می‌کند چراکه فیلم بیش از یک میلیارد دلار فروش جهانی داشت.
با این حال، لی‌شکه مانند مایرز ترجیح می‌دهد غافلگیری را برای لحظه نشستن در سالن سینما حفظ کند: «گروه "شیطان پرادا می‌پوشد ۲" باید در فیلم‌برداری صحنه‌هایی که در فضای باز انجام نمی‌شود خلاقیت بیشتری به خرج دهند تا برخی عناصر غافلگیرکننده باقی بمانند.» او فیلم «آخرین رقاص کاباره» ساخته گیا کاپولا را نمونه خوبی می‌داند که این روش جواب داد، زیرا داستان فرعی‌ای در آن وجود داشت که در تریلر نبود. «کاملاً با چیزی تازه غافلگیر شدید»، او می‌گوید. «امیدوارم "شیطان پرادا می‌پوشد ۲" هم همین‌طور باشد، پر از پیچش‌های داستانی و لباس‌هایی که هنوز ندیده‌ایم.»
