روزنامه جوان نوشت: علی باکویی در ساختمانی زندگی می‌کرد که پنج طبقه و دارای ۱۰ واحد بود. در حمله وحشیانه رژیم غاصب صهیونیستی و اصابت موشک به این آپارتمان، طبقات چهار و پنج کاملاً ویران شد و انفجار آن سبب ایجاد حفره در طبقات شد. ساختمانی که مورد حمله رژیم غاصب قرار گرفته بود، مسکونی بود و ساکنان آن افراد عادی بودند. این ساختمان به هیچ وجه سازمانی نبود و متعلق به مردم عادی بود. باکویی همراه تمام اعضای خانواده‌اش به شهادت رسید.

این روزنامه افزوده است: در اثر انفجار بامداد جمعه، ساختمان‌های زیادی در منطقه فرو ریخت یا غیر قابل سکونت شد، افراد بسیاری خانه به دوش شدند و چند مرد و زن و کودک بی‌گناه همچون خانواده باکویی به شهادت رسیدند. خبر حمله دشمن که پیچید، کم‌کم اسامی شهدای این تجاوز ناجوانمردانه سر زبان‌ها افتاد. اما هنوز کسی نمی‌دانست ساختمان خیابان نارمک چرا هدف قرار گرفت. به‌مرور اسامی بیشتری دهان به دهان چرخید، اما باز هم چیزی روشن نبود. نام علی باکویی، دیرتر از بقیه منتشر شد. نیرو‌های امدادی و آتش‌نشانی، خیلی سریع به محل حادثه رفتند تا شاید بتوانند کسی را زنده از زیر آوار بیرون بیاورند، اما اوضاع ساختمان آن‌قدر وحشتناک بود که امید‌ها را کمرنگ می‌کرد. همسایه‌ها می‌گفتند یک ورزشکار بوکسور در طبقه بالایی زندگی می‌کرد که بمب به خانه‌اش برخورد کرده. اما چند ساعت بعد تازه معلوم شد که آن ورزشکار بوکسور، کسی نبود جز دانشمند هسته‌ای، علی باکویی کتریمی.