پایگاه تحلیلی «کردل» در گزارشی از طرح رژیم اسرائیل برای مسلح‌سازی جدایی‌طلبان بلوچ خبر داده و تاکید کرده است: لایهٔ خطرناک تازه‌ای به مناقشات منطقه افزوده است؛ ایران و پاکستان اکنون پروتکل‌های مشترک تبادل اطلاعات و سازوکارهای ضدتروریستی را برای مدیریت بهتر مرز ۹۰۰ کیلومتری خود برقرار کرده‌اند، مرزی با زمین‌های صعب‌العبور که پناهگاه شورشیان، قاچاقچیان و کارتل‌های مواد مخدر است.
با گسترش خرابکاری‌ها و حمایت مستقیم رژیم اسرائیل از گروه‌های مسلح بلوچ، مرزهای ایران و پاکستان به صحنه رقابت‌های ژئوپولیتیکی تازه‌ای تبدیل شده است. سفر اخیر مسعود پزشکیان به اسلام‌آباد و تأکید مشترک دو کشور بر مقابله با شورش‌های مرزی، نشانه‌ای از تغییر رویکرد تهران و پاکستان در برابر تهدیدهای خارجی است. حضور موساد در بلوچستان و پیوند آن با گروه‌های جدایی‌طلب، نگرانی‌های امنیتی را دوچندان کرده و به تعمیق همکاری‌های اطلاعاتی دو همسایه انجامیده است. اکنون بلوچستان نه یک شورش محلی، بلکه میدان جنگی نیابتی است که آینده ثبات منطقه را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
با افزایش خرابکاری‌ها و حمایت اسرائیل از گروه‌های مسلح بلوچ در مرزهای ایران و پاکستان، دو کشور همکاری امنیتی خود را تعمیق بخشیده‌اند.پایگاه تحلیلی «کردل» (Cradle) در گزارشی می‌نویسد: با افزایش خرابکاری‌ها و حمایت [رژیم] اسرائیل از گروه‌های مسلح بلوچ در مرزهای ایران و پاکستان، تهران و اسلام‌آباد هماهنگی‌های امنیتی خود را برای مقابله با جدایی‌طلبی‌های تحت حمایت خارجی تعمیق بخشیده‌اند.
هنگامی که پزشکیان، رئیس‌جمهوری ایران، در ۲ اوت سال جاری (۱۲ مرداد) برای نخستین بار پس از آغاز به کار خود به پاکستان سفر کرد، تهدیدهای امنیتی فزاینده در استان راهبردی سیستان و بلوچستان، در صدر دستورکار مذاکرات قرار داشت. نشانهٔ اهمیت موضوع، حضور «منصور بیجار» بلوچ‌تبار و استاندار تازه منصوب‌شدهٔ استان در هیات همراه پزشکیان بود. در پایان سفر دو روزه، بیانیهٔ مشترکی صادر شد که با لحنی کم‌سابقه، بر عزم ایران و پاکستان در مبارزه با فعالیت‌های مسلحانه در مرز مشترک تأکید کرد.
«منصور خان محسود»، مدیر اجرایی «مرکز تحقیقات مناطق قبیله‌ای پاکستان» می‌گوید: «به نظر می‌رسد تهران و اسلام‌آباد سرانجام به اجماع رسیده‌اند و پذیرفته‌اند که تنش‌های بلوچستان از یک شورش محلی فراتر رفته و به بازی پیچیدهٔ ژئوپولیتیکی تبدیل شده است. این وضعیت توجه چندین بازیگر منطقه‌ای را که تلاش می‌کنند از گروه‌های ناراضی برای تحقق اهداف راهبردی خود بهره‌برداری کنند جلب کرده است.»
عبدالله خان معتقد است: شورش مسلحانهٔ بلوچ عمدتاً حول دو گروه می‌چرخد، شاخهٔ اسلم بلوچ از «ارتش آزادی‌بخش بلوچستان» که اکنون به شاخهٔ «بشیر زیب» شناخته می‌شود، و «جبهه آزادی‌بخش بلوچستان» به رهبری «الله‌نذر».
حضور فزایندهٔ اطلاعات اسرائیل در بلوچستان نشان می‌دهد این منطقه تا چه حد به صحنهٔ فعالیت‌های نیابتی خصمانه تبدیل شده است.
حضور فزایندهٔ اطلاعات [رژیم] اسرائیل در بلوچستان نشان می‌دهد این منطقه تا چه حد به صحنهٔ فعالیت‌های نیابتی خصمانه تبدیل شده است. مقام‌های ایران و پاکستان عمیقاً نگران افزایش همکاری میان موساد و گروه‌های مسلح بلوچ هستند ـ اتحادی که می‌تواند بنیان‌های اساسی بلوچستانِ غنی از منابع اما توسعه‌نیافته را دگرگون کند. موساد عمیقاً در عملیات علیه جبههٔ جنوب‌شرقی ایران دخیل بوده است. مرز پرنفوذ ایران-پاکستان فرصت‌های فراوانی برای قاچاق، نفوذ مخفیانه و حملات فرامرزی فراهم می‌کند.
تحلیل رایج در اسلام‌آباد این است که هند، که در ماه مه با پاکستان درگیر نبردی کوتاه و شدید شد، به دنبال تغییرات در داخل پاکستان است و همزمان مراقب «ابتکار کمربند و جاده» چین که از بلوچستان عبور می‌کند، باقی مانده است. نقش دهلی‌نو در بلوچستان کاملاً مستند است. در سال ۲۰۱۶ نیروهای پاکستان «کلبوشان یاداو»، افسر نیروی دریایی هند را دستگیر کردند که به سازماندهی عملیات خرابکارانه و ارتباط با شورشیان بلوچ اعتراف کرد. مدارکی که پاکستان به شورای امنیت سازمان ملل ارائه داد، ادعاهای دیرینه درباره دخالت سازمان اطلاعات خارجی هند را تأیید کرد.
«منصور خان محسود» معتقد است: «احتمال ارتباط [رژیم] اسرائیل با شورشیان بلوچ رو به افزایش است، به‌ویژه با توجه به همکاری نزدیک هند و اسرائیل. گفته می‌شود نیروهای نظامی اسرائیل و مأموران موساد هنگام درگیری ۱۰۰ ساعتهٔ هند و پاکستان در خاک هند حضور داشته‌اند.»
کارزار اسرائیل برای مسلح‌سازی جدایی‌طلبی بلوچ، لایهٔ خطرناک تازه‌ای به مناقشات منطقه افزوده است.تا همین اواخر، تهران و اسلام‌آباد بارها یکدیگر را به پناه دادن به شورشیان ضددولتی متهم می‌کردند. حملات هوایی متقابل دو کشور در اوایل ۲۰۲۴ نشان‌دهندهٔ شدت این نارضایتی‌ها بود. اما در سال گذشته و به‌ویژه در ماه‌های اخیر، محاسبات منطقه‌ای به‌طور چشمگیری تغییر کرده است. فشار بسیار واقعی است. به‌ندرت روزی می‌گذرد که یکی از نیروهای امنیتی ایران یا پاکستان در مرز یا داخل خاکشان هدف قرار نگیرد. تنها در ماه گذشته، هفت افسر ارتش پاکستان در حملات شورشیان کشته شدند. این تلفات شامل سربازان رده‌پایین‌تر نیست که مرگشان اغلب گزارش نمی‌شود.
عبدالله خان معتقد است: شورش مسلحانهٔ بلوچ عمدتاً حول دو گروه می‌چرخد، شاخهٔ اسلم بلوچ از «ارتش آزادی‌بخش بلوچستان» که اکنون به شاخهٔ «بشیر زیب» شناخته می‌شود، و «جبهه آزادی‌بخش بلوچستان» به رهبری «الله‌نذر».
حضور فزایندهٔ اطلاعات اسرائیل در بلوچستان نشان می‌دهد این منطقه تا چه حد به صحنهٔ فعالیت‌های نیابتی خصمانه تبدیل شده است.
حضور فزایندهٔ اطلاعات [رژیم] اسرائیل در بلوچستان نشان می‌دهد این منطقه تا چه حد به صحنهٔ فعالیت‌های نیابتی خصمانه تبدیل شده است. مقام‌های ایران و پاکستان عمیقاً نگران افزایش همکاری میان موساد و گروه‌های مسلح بلوچ هستند ـ اتحادی که می‌تواند بنیان‌های اساسی بلوچستانِ غنی از منابع اما توسعه‌نیافته را دگرگون کند. موساد عمیقاً در عملیات علیه جبههٔ جنوب‌شرقی ایران دخیل بوده است. مرز پرنفوذ ایران-پاکستان فرصت‌های فراوانی برای قاچاق، نفوذ مخفیانه و حملات فرامرزی فراهم می‌کند.
تحلیل رایج در اسلام‌آباد این است که هند، که در ماه مه با پاکستان درگیر نبردی کوتاه و شدید شد، به دنبال تغییرات در داخل پاکستان است و همزمان مراقب «ابتکار کمربند و جاده» چین که از بلوچستان عبور می‌کند، باقی مانده است. نقش دهلی‌نو در بلوچستان کاملاً مستند است. در سال ۲۰۱۶ نیروهای پاکستان «کلبوشان یاداو»، افسر نیروی دریایی هند را دستگیر کردند که به سازماندهی عملیات خرابکارانه و ارتباط با شورشیان بلوچ اعتراف کرد. مدارکی که پاکستان به شورای امنیت سازمان ملل ارائه داد، ادعاهای دیرینه درباره دخالت سازمان اطلاعات خارجی هند را تأیید کرد.
«منصور خان محسود» معتقد است: «احتمال ارتباط [رژیم] اسرائیل با شورشیان بلوچ رو به افزایش است، به‌ویژه با توجه به همکاری نزدیک هند و اسرائیل. گفته می‌شود نیروهای نظامی اسرائیل و مأموران موساد هنگام درگیری ۱۰۰ ساعتهٔ هند و پاکستان در خاک هند حضور داشته‌اند.»
کارزار اسرائیل برای مسلح‌سازی جدایی‌طلبی بلوچ، لایهٔ خطرناک تازه‌ای به مناقشات منطقه افزوده است.تا همین اواخر، تهران و اسلام‌آباد بارها یکدیگر را به پناه دادن به شورشیان ضددولتی متهم می‌کردند. حملات هوایی متقابل دو کشور در اوایل ۲۰۲۴ نشان‌دهندهٔ شدت این نارضایتی‌ها بود. اما در سال گذشته و به‌ویژه در ماه‌های اخیر، محاسبات منطقه‌ای به‌طور چشمگیری تغییر کرده است. فشار بسیار واقعی است. به‌ندرت روزی می‌گذرد که یکی از نیروهای امنیتی ایران یا پاکستان در مرز یا داخل خاکشان هدف قرار نگیرد. تنها در ماه گذشته، هفت افسر ارتش پاکستان در حملات شورشیان کشته شدند. این تلفات شامل سربازان رده‌پایین‌تر نیست که مرگشان اغلب گزارش نمی‌شود.
یران و پاکستان اکنون پروتکل‌های مشترک تبادل اطلاعات و سازوکارهای ضدتروریستی را برای مدیریت بهتر مرز ۹۰۰ کیلومتری خود برقرار کرده‌اند؛ مرزی با زمین‌های صعب‌العبور که پناهگاه شورشیان، قاچاقچیان و کارتل‌های مواد مخدر است. کارزار هند و [رژیم] اسرائیل برای مسلح‌سازی جدایی‌طلبی بلوچ، لایهٔ خطرناک تازه‌ای به مناقشات منطقه افزوده است. اینکه ایران و پاکستان تا چه اندازه در دفع این تلاش‌ها موفق باشند، می‌تواند فصل بعدی شورش بلوچ را رقم بزند.
