به گزارش خبرگزاری صدا و سیما «نامیرا» ترکیبی بود از موسیقی سمفونیک، آواز ایرانی، پرده‌خوانی و بازیگری نمایشی که در کنار هم تصویری تازه از واقعه عاشورا را پیش روی مخاطبان قرار می‌داد. این اجرا در واقع اوراتوریویی نمایشی بر پایه مثنوی نیر تبریزی بود که با محوریت آزادی و جاودانگی عاشورا طراحی شده بود. هر پرده با موسیقی همراه می‌شد و خوانندگان روایت را پیش می‌بردند؛ روایتی که هم بُعد حماسی داشت، هم بُعد تراژیک و عاطفی.
ساختار اجرایی کنسرت در قالب نه پرده طراحی شده بود. آغاز برنامه با مقدمه‌ای در قالب ورود کاروان امام حسین (ع) به کربلا شکل گرفت؛ فضایی که مخاطب را مستقیماً به متن واقعه می‌برد. سپس پرده دوم به خطابه‌های امام با یاران و سپاه کوفه اختصاص داشت؛ دیالوگی موسیقایی که نشان از تنش و تقابل سرنوشت‌ساز داشت. در ادامه، پرده سوم به شهادت حر پرداخت و فضای اجرا با لحنی اندوهناک و سنگین همراه شد. اوج تراژدی در پرده‌های میانی رقم خورد؛ جایی که شهادت حضرت علی‌اکبر (ع) در پرده چهارم و شهادت حضرت علی‌اصغر (ع) در پرده پنجم روایت شد.
پرده ششم به رجزخوانی شمر و عمر و سپس شهادت اصحاب و یاران امام اختصاص یافت؛ لحنی حماسی و پرکشمکش که تضاد میان ظلم و حقانیت را به گوش شنونده می‌رساند. پس از آن نوبت به شهادت حضرت عباس (ع) در پرده هفتم و شهادت امام حسین (ع) در پرده هشتم رسید. پایان اجرا نیز با پرده نهم رقم خورد؛ صحنه‌ای از کاروان کربلا و مویه جانسوز حضرت زینب (س) که با موسیقی پرغم و تصویرسازی نمایشی به شدت بر مخاطبان اثر گذاشت.
هر کدام از این پرده‌ها با حضور خوانندگان و بازیگران شاخصی زنده شد. وحید تاج در نقش راوی، حسین علیشاپور در نقش امام، مجتبی عسگری در نقش حضرت عباس (ع) و حبیب بن مظاهر، هادی فیض‌آبادی در نقش حضرت علی‌اکبر (ع)، محمود صالحی در نقش حر، محسن زرآبادی‌پور در نقش شمر، حسین میرزاییان در نقش عمر سعد، بهناز نادری در نقش حضرت زینب (س) و سعید بحرالعلومی به‌عنوان راوی دیگر، مجموعه‌ای چندصدایی و چندلایه را شکل دادند. این ترکیب باعث شد که مخاطب تنها شنونده یک قطعه موسیقی نباشد بلکه گویی در برابر پرده‌ای زنده از واقعه عاشورا نشسته است.
اجرای «نامیرا» حاصل همکاری بنیاد رودکی و مرکز مأوا بود و صندوق اعتباری هنر و مؤسسه کمک به توسعه فرهنگ و هنر نیز از آن حمایت کردند.
