به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، شورای عالی کار در ابتدای سال ۱۴۰۴، با آب و تاب اعلام کرد که حداقل حقوق کارگران را ۴۵ درصد افزایش داده است. بر این اساس، کارگر ایرانی امروز ماهانه حدود ۱۰ میلیون و ۳۹۰ هزار تومان (۱۰۳٬۹۰۹٬۶۸۰ ریال) می‌گیرد. همان زمان گفتند این حقوق «کافی» است و با آن می‌توان زندگی را اداره کرد.

اماشهریورماه نرسیده، واقعیت مثل سیلی به صورت جامعه خورد. در عرض تنها چند هفته، قیمت‌ها جهش‌هایی کرده‌اند که همه محاسبات را به هم زده است.

ماست؛ نماد شتاب‌زدگی گرانی

دیگر لازم نیست سال به سال یا فصل به فصل حساب کنیم؛ رشد تورم حالا هفتگی شده است. شاهدش ماست سطلی یک برند شناخته‌شده:

اوایل تابستان ۱۴۰۴: ۱۵۰ هزار تومان

چند هفته بعد: ۱۷۰ هزار تومان

مرداد ۱۴۰۴: ۱۹۰ هزار تومان

یعنی افزایش ۴۰ هزار تومانی در کمتر از دو ماه. حالا با حداقل حقوق کارگری، فقط می‌شود حدود ۵۵ سطل ماست خرید.

نان؛ قوت لایموت یا کالا؟

نان سنگک هم به جای آرامش، شوک می‌دهد:

نان ساده: حدود ۳۰ هزار تومان

نان دو رو خشخاشی: ۵۰ هزار تومان

یک خانواده چهارنفره اگر روزانه فقط ۴ عدد نان بخرد، ماهی ۳٫۶ تا ۶ میلیون تومان هزینه نان خواهد داشت؛ یعنی نزدیک به نیمی از حقوق کارگر، بی‌هیچ خورشت و برنجی.

برنج و گوشت؛ رؤیای فراموش‌شده سفره کارگر

برنج ایرانی: بین ۴۰۰ تا ۵۰۰ هزار تومان

گوشت قرمز: تا ۸۰۰ هزار تومان

اگر یک خانواده بخواهد فقط هفته‌ای ۲ کیلو گوشت و ماهانه ۲۰ کیلو برنج داشته باشد، باید بیش از ۱۵ میلیون تومان خرج کند؛ فراتر از حقوق کارگر.

اجاره و اینترنت؛ تیر خلاص

حتی اگر کارگر و بازنشسته‌ای از همه خوراکی‌ها بزند، اجاره‌خانه و اینترنت رهایش نمی‌کنند:

اجاره یک واحد ۷۰ متری در شهرهای بزرگ: ۱۵ تا ۲۵ میلیون تومان در ماه

اینترنت همراه و خانگی: پرهزینه‌تر از همیشه، با کیفیت پایین‌تر.

نتیجه: حقوق کارگر حتی کفاف یک اجاره معمولی را هم نمی‌دهد.

حقوق ثابت، قیمت‌ها پرنده

ماجرا دیگر فقط گرانی نیست؛ ماجرا سرعت گرانی است. درحالی‌که حقوق کارگران و بازنشستگان ماهانه ثابت است، قیمت‌ها در بازار هفته به هفته بالا می‌رود. فاصله این دو خط، هر روز بیشتر می‌شود؛ و این همان چیزی است که مردم به زبان ساده می‌گویند:

«هر روز فقیرتر می‌شویم.»