یکی از مهم‌ترین اقشاری که به لحاظ تخصص و علم و دانش، حضورشان آن‌هم به‌طور داوطلبانه در کنار سایر اقشار، در هشت سال جبهه‌های حق علیه باطل، غنیمتی ارزشمند به‌حساب می‌آمد، قشر پزشکانی بود که بدون هیچ‌گونه چشم‌داشتی از رفاهیات زندگی و امکانات و خدماتی که به‌واسطه تخصص و دانششان در پشت جبهه‌های جنگ می‌توانستند به دست بیاورند، گذشتند و به خاطر دفاع از اسلام و کیان و شرف دینی خود در طول هشت سال جنگ، اکثراً در بیمارستان‌های صحرایی که از کمترین امکانات ایمنی در خط مقدم جبهه بنا شده بود، به درمان رزمندگان مجروح پرداختند و برخی نیز در این راه مقدس به شهادت رسیدند.