خبرگزاری مهر، گروه بین الملل، الناز رحمت نژاد: از آغاز جنگ علیه غزه از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، ۲۴۶ خبرنگار و فعال رسانه‌ای در غزه، کرانه باختری و قدس به شهادت رسیده‌اند. حمله هوایی رژیم صهیونیستی به ساختمان اورژانس مجتمع پزشکی ناصر در شهر خان‌یونس تازه‌ترین جنایت این رژیم جعلی علیه خبرنگاران است. طی این حمله ۵ خبرنگار به شهادت رسیدند. این خبرنگاران مشغول روایت بمباران مرحله اول این بیمارستان بودند که مورد هدف اشغالگران قرار گرفتند.
در همین راستا با عثمان الحکیمی فعال رسانه‌ای یمنی در حوزه بین الملل به گفت‌وگو پرداختیم که مشروح آن در ادامه می‌آید؛
همانطور که می دانید، نه فقط غزه، بلکه هرکجا خبرنگاری صدای جریان حق باشد اشغالگران او را هدف می‌دهند؛ در جنگ تحمیلی ۱۲ روزه علیه ایران هم ساختمان شیشه‌ای سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران را بمباران کردند که منجر به شهادت ۳ خبرنگار شد و تعدادی از اصحاب رسانه نیز در سایر استان‌های ایران طی حملات رژیم صهیونیستی به شهادت رسیدند. در روزهای اخیر نیز ۵ خبرنگار در غزه در حالی که بمباران مرحله اول بیمارستان ناصر را روایت می‌کردند، شهید شدند و تعداد شهدای خبرنگار غزه از آغاز طوفان الاقصی به ۲۴۶ شهید افزایش پیدا کرد. از نظر شما که فعال رسانه‌ای در حوزه بین الملل هستید، چرا رژیم صهیونیستی در غزه خبرنگاران را مورد هدف قرار می‌دهد؟
رژیم صهیونیستی به طور مکرر خبرنگاران را در غزه مورد هدف قرار می‌دهد، زیرا این رژیم جعلی، آن‌ها را تهدیدی مستقیم برای خود تلقی می کند. خبرنگاران صدای حقیقت و آینه‌ای هستند که رنج‌های غیرنظامیان نوار غزه را منعکس می‌کنند. بنابراین، بمباران خبرنگاران، تهدید جانشان و تلاش اشغالگران برای منصرف کردن آنان از ثبت جرائم صهیونیست‌ها در غزه، تلاشی است برای خاموش کردن صداهایی که تخلفات و جنایات صهیونیستی را آشکار می‌کنند.
این مسئله محدود به غزه نیست؛ رژیم صهیونیستی پیش‌تر نیز صدا و سیمای ایران را در جریان جنگ تحمیلی ۱۲ روزه و تجاوز علیه ایران مورد هدف قرار داد. با این حال، خبرنگاران با وجود خطرات بسیار، به کار خود ادامه دادند که نشان‌دهنده شجاعت استثنایی و تعهد اخلاقی به انتقال حقیقت است. از نظر حرفه‌ای، حمله به خبرنگاران صرفاً نقض حقوق فردی آن‌ها نیست، بلکه نقض آزادی مطبوعات و نقض حق جامعه بین‌الملل برای آگاهی است. در چنین شرایطی، نقش رسانه‌ها و سازمان‌های بین‌المللی حقوقی برای حمایت از این قهرمانان غزه که جنایات رژیم صهیونیستی را گزارش می‌کنند، ضروری است.
چرا خبرنگاران غزه با وجود قحطی، گرسنگی و تهدید جانشان از سوی رژیم صهیونیستی ایستادگی می‌کنند؟
خبرنگاران در غزه با وجود گرسنگی، قحطی و تهدیدهای جانی مداوم توسط رژیم صهیونیستی، به فعالیت خود ادامه می‌دهند زیرا مأموریت آن‌ها فراتر از زندگی شخصی است و به حقایق انسانی و اطلاع‌رسانی به جهان مربوط می‌شود. آن‌ها صدای میلیون‌ها انسانی هستند که زیر محاصره و بمباران زندگی می‌کنند و هر گزارشی که تهیه می‌کنند، شهادتی است بر نقض حقوق بشر و درد غیرنظامیان، به ویژه کودکان، زنان و سالمندان.
حتی وقتی رژیم صهیونیستی خانه‌ها و خانواده‌های خبرنگاران را هدف قرار می‌دهد، این شجاعت و تعهد اخلاقی آن‌ها را نمی‌شکند. خبرنگاران محلی غزه نه تنها اخبار را منتقل می‌کنند، بلکه پیام‌آور حقیقت و مقاومت غیرمسلحانه هستند. ایستادگی آن‌ها نشان می‌دهد که قلم و کلمه می‌تواند قوی‌تر از بمب باشد و هیچ تهدیدی قادر به خاموش کردن صدای حقیقت نیست. استمرار تلاش آن‌ها الهام‌بخش جهان بوده و هشداری به جامعه بین‌الملل برای عمل به مسئولیت خود در حمایت از آزادی رسانه‌هاست.
ورود خبرنگاران خارجی به غزه ممنوع است و این خبرنگاران محلی هستند که اخبار غزه را پوشش می‌دهند. چرا رژیم صهیونیستی از ورود خبرنگاران خارجی به غزه ممانعت می‌کند؟ آیا در سطح بین الملل برای رفع این ممنوعیت کاری انجام شده است؟
رژیم صهیونیستی ورود خبرنگاران خارجی به غزه را ممنوع می‌کند تا روایت رسانه‌ای خود را تحکیم کند و مانع از انتشار واقعیات جنایاتش شود. از این رو، بیشتر اخبار توسط خبرنگاران محلی پوشش داده می‌شود که با وجود گرسنگی، محاصره و تهدید جان خود، با شجاعت وظیفه ملی و انسانی خود را انجام می‌دهند. با این حال، جامعه بین‌الملل به‌طور واضح با دوگانگی عمل می‌کند؛ علی‌رغم گزارش‌های مستقیم خبرنگاران محلی و شواهد غیرقابل انکار از نقض حقوق بشر و جنایات رژیم صهیونیستی، هیچ اقدام مؤثری انجام نمی‌شود. این سکوت و بی‌عملی نشان‌دهنده نفاق و استانداردهای دوگانه بین‌المللی است، جایی که حقوق بشر و عدالت در حرف محترم شمرده می‌شود، اما در عمل قربانی ملاحظات سیاسی و مصالح قدرت‌ها می‌گردد. این وضعیت به‌روشنی نشان می‌دهد که فشار واقعی بر رژیم صهیونیستی برای توقف جنایاتش وجود ندارد و خبرنگاران شجاع محلی همچنان با خطرات بزرگی مواجه هستند.
اگر بخواهید رژیم صهیونیستی را به خاطر شهادت خبرنگاران غزه محکوم کنید با چه جملاتی این کار را انجام می‌دهید؟
حملات وحشیانه و هدفمند رژیم صهیونیستی علیه خبرنگاران در نوار غزه، جنایتی بی‌سابقه علیه بشریت و آزادی مطبوعات است. این رژیم نه تنها هیچ‌گونه پایبندی نسبت به ارزش‌های انسانی ندارد، بلکه جان انسان‌ها نیز برای آن بی‌اهمیت است. جامعه بین‌الملل که در برابر این جنایات سکوت می‌کند، به شریک غیرمستقیم آن تبدیل شده است و نشان می‌دهد که استانداردهای دوگانه و نفاق در سیاست بین‌المللی حاکم است. جنایات رژیم صهیونیستی علیه خبرنگاران و مردم غزه غیرقابل تحمل است و هر انسان باشرافتی باید این اقدامات را محکوم کند. این وظیفه اخلاقی و انسانی همه ملت‌هاست که در برابر این ظلم، خاموش نمانند. هر روز که می‌گذرد، چهره واقعی و غیرانسانی رژیم صهیونیستی بیشتر عیان می‌شود و جهان شاهد تجاوز بی‌رحمانه و بی‌پایان این رژیم علیه مردم بی‌دفاع غزه است.
آیا صدای خبرنگاران مقاومت، خاموش شدنی است؟ آیا قلم آن‌ها خشک خواهد شد؟
صدای خبرنگاران مقاومت خاموش شدنی نیست و هیچ تهدیدی، حتی شدیدترین حملات رژیم صهیونیستی، نمی‌تواند حقیقت را خاموش کند. خبرنگاران شجاع در غزه با وجود بمباران، محاصره، تهدید جان و فشارهای روانی، به انتقال و انتشار واقعیت ادامه می‌دهند و هر گزارشی که منتشر می‌کنند، سندی است بر جنایات رژیم صهیونیستی و درد غیرنظامیان. تلاش‌های رژیم صهیونیستی برای ازبین بردن این صدای حقیقت، محکوم و بی‌فایده است، چرا که در نهایت، این حقیقت است که خود را نشان می‌دهد و رسانه‌های آزاد و افکار عمومی در سطح جهانی، آن را بازتاب می‌دهند. قلم خبرنگاران مقاومت خشک نمی‌شود و ادامه فعالیت آن‌ها نماد شجاعت اخلاقی، تعهد انسانی و مقاومت غیرمسلحانه است. حتی با همه محدودیت‌ها و تهدیدها، صدای حقیقت قوی‌تر و نافذتر از هر بمب و فشار سیاسی باقی می‌ماند و جهان نمی‌تواند از شواهد آشکار جنایات رژیم صهیونیستی چشم‌پوشی کند.
جامعه بین الملل در قبال جنایاتی که رژیم صهیونیستی علیه خبرنگاران در غزه مرتکب می‌شود چه مسئولیتی دارد؟
در واقع، نمی‌توان خیلی روی جامعه بین‌الملل و سازمان‌های حقوق بشری برای محکوم کردن رژیم صهیونیستی و توقف جنایات علیه خبرنگاران در غزه حساب باز کرد. در این حوزه، نقش مردم و تحرکات مردمی، بسیار حیاتی است. اعتراضات، تظاهرات و مخالفت‌هایی که در کشورهای مختلف، حتی در اروپا، مشاهده می‌شود، فشار بزرگی بر رژیم صهیونیستی و نهادهای بین‌المللی وارد می‌کند. از طرفی، ثبت و مستندسازی حوادثی چون هدف قرار دادن خبرنگاران و ارائه آن‌ها در مجامع بین‌المللی، مانند سازمان ملل و شورای حقوق بشر، ضمن ایجاد فشار سیاسی و قانونی، نهادها را وادار می‌کند که اهداف خود را صرفاً شعاری قرار ندهند. به عنوان مثال، برخی کشورها پیش‌تر شکایاتی علیه رژیم صهیونیستی در مجامع بین المللی ارائه کرده‌اند که اثرگذاری بالایی هم داشتند. مقابله با جنایات رژیم صهیونیستی علیه خبرنگاران و مردم فلسطین بیشتر نیازمند تحرکات مردمی گسترده و مستندسازی دقیق جنایات این رژیم است تا آنجا که عدالت، حداقل از طریق فشار اجتماعی و بین‌المللی اجرا شود، به امید آن که جهان دیگر شاهد تداوم این فجایع نباشد.
