به گزارش بهداشت نیوز، دکتر ملیحه کریم‌پور، دکترای بینایی‌سنجی و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، با اشاره به تعریف سازمان جهانی بهداشت از کم‌بینایی اظهار کرد: کم‌بینایی به افرادی اطلاق می‌شود که حتی با استفاده از عینک یا لنز تماسی، بینایی آن‌ها بیش از سه‌دهم نباشد.
وی افزود: افزایش سن به دلیل تحلیل رفتن شبکیه، ابتلا به آب سیاه پیش‌رونده در صورت عدم درمان مناسب، بیماری‌های ژنتیکی و مادرزادی از جمله عوامل اصلی بروز کم‌بینایی هستند. همچنین افزایش قند خون در بیماران دیابتی باعث نازک شدن عروق شبکیه چشم می‌شود که کنترل آن به کاهش خطر ابتلا به کم‌بینایی کمک می‌کند.
دکتر کریم‌پور با اشاره به پیامدهای اجتماعی این عارضه تصریح کرد: افرادی که دچار کم‌بینایی می‌شوند در برقراری ارتباط و انجام امور روزمره با مشکل مواجه می‌شوند. به همین دلیل، افراد دارای سابقه خانوادگی باید معاینات دوره‌ای شش‌ماهه را جدی بگیرند.
وی درباره علائم هشداردهنده در کودکان گفت: رفتارهایی مانند مالش مداوم چشم، مشکل در دیدن تلویزیون یا اشیای دور می‌تواند نشانه اختلال بینایی باشد و والدین باید به این علائم توجه داشته باشند. آزمایش‌ها و تست‌های الکتروفیزیولوژی نیز می‌تواند اختلالات را در مراحل اولیه شناسایی کند.
عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد سبک زندگی را عاملی مهم در سلامت بینایی دانست و افزود: کار طولانی‌مدت با مانیتور و تلفن همراه، قرار گرفتن در معرض نور خورشید بدون استفاده از عینک آفتابی استاندارد و اشعه‌های مضر، می‌تواند به قرنیه و شبکیه آسیب جدی وارد کند. استفاده از عدسی آنتی‌رفلکس برای کاربران صفحات کامپیوتری و عینک آفتابی استاندارد برای جذب اشعه UV ضروری است. اگر فرد توان خرید عینک استاندارد را ندارد، بهتر است از عینک غیراستاندارد استفاده نکند؛ زیرا فیلترهای تیره رنگ می‌توانند با باز نگه داشتن مردمک، آسیب اشعه UV را تشدید کنند.
وی ادامه داد: کم‌بینایی درمان قطعی ندارد و در دنیا به‌ویژه به دلیل کهولت سن و شیوع دیابت افزایش یافته است. بنابراین انجام معاینات دوره‌ای هر شش ماه یک‌بار به‌ویژه در افراد بالای ۴۰ سال ضرورت دارد. همچنین بررسی فشار چشم برای پیشگیری از آب سیاه اهمیت زیادی دارد.
دکتر کریم‌پور خاطرنشان کرد: آب سیاه می‌تواند باعث کوچک شدن میدان دید شود و بیمار تنها دید مستقیم خود را حفظ کند. در این شرایط ابزارهای کمک‌بینایی مانند تلسکوپ، ذره‌بین و نرم‌افزارهای ویژه، همراه با توانبخشی بینایی، می‌توانند کیفیت زندگی بیماران را بهبود دهند.
وی در پایان تأکید کرد: تشخیص دیرهنگام تنبلی چشم در کودکان می‌تواند زمینه‌ساز کم‌بینایی در سال‌های آینده شود، بنابراین غربالگری و درمان به‌موقع این اختلال نقش حیاتی در حفظ سلامت بینایی افراد دارد.
