به گزارش ایرنا، محسن ذبیحی درباره اینکه چرا صنعت برق کشور در ۲۰ سال گذشته صنعت برق در مسیر مطلوب خود پیش نرفته است، اظهار کرد: مصوبه تثبیت قیمت حامل‌های انرژی از سال ۱۳۸۴ تا حدود یک دهه مانع از اصلاح قیمت انرژی برق و بالطبع عدم سرمایه‌گذاری جدید در بخش تولید شد که آثار آن به مرور از سال ۱۳۹۰ به بعد نمایان شد. وی با بیان اینکه آثار جدی این تصمیم از سال ۱۳۹۷ با خاموشی‌های ناخواسته در جامعه نمود پیدا کرد، ادامه داد: هرچند بارندگی‌های مناسب در سال‌های ۹۷ و ۹۸ به‌طور موقت بخشی از مشکلات تولید را جبران کرد، اما از سال ۱۳۹۹ بار دیگر ناترازی جدی‌تر شد و تا سال ۱۴۰۳، فشار مدیریت بار به بخش‌های مختلف از جمله خانگی و صنعتی منتقل شد.
ذبیحی با اشاره به ظرفیت‌های مغفول‌مانده در بخش‌های مصرف خاطرنشان کرد: تنها در حوزه کشاورزی با اصلاح و تعویض الکتروپمپ‌ها می‌توان حداقل ۲ هزار مگاوات کاهش بار ایجاد کرد و در بخش صنعت نیز با ارتقای بهره‌وری می‌توان حداقل تا ۶ هزار مگاوات کاهش بار در شبکه داشت. معاون توانیر ادامه داد: رعایت مبحث مقررات ملی ساختمان و بهینه‌سازی تجهیزات سرمایشی نیز در دراز مدت می‌تواند از فشار بار ۳۲ هزار مگاواتی وسایل سرمایشی در تابستان به میزان چشم‌گیری بکاهد.
وی خاطرنشان کرد: با وجود کمبود در تولید و ناترازی شدید بین نیاز مصرف و تولید، پاسخگویی و مدیریت بار به ناچار در بخش توزیع صورت می‌پذیرد و همکاران حوزه توزیع از این حیث تحت فشار زیادی قرار دارند. ذبیحی افزود: واقعیت این است که اگر قوانین مترقی مانند قانون اصلاح الگوی مصرف انرژی (مصوب ۱۳۸۹) به‌طور کامل اجرا می‌شد، امروز شاهد چنین ناترازی گسترده‌ای نبودیم.
