به گزارش همشهری‌آنلاین، جنارو گتوزو هرگز مربی بزرگ و خوبی نبوده. او در دوران بازی هم بازیکنی صرفا سختکوش، خشن و متعصب بود. شاید برای هدایت تیم ملی ایتالیا که ۲دوره پیاپی غایب جام‌جهانی بوده، داشتن یک مربی تاکتیکی ضرورت چندانی نداشته باشد. ایتالیا نیاز به وفاق ملی دارد و کسی که بتواند بازیکنانش را توجیه کند زیر پرچم چه تیمی بازی می‌کنند. گتوزو تا اینجا توانسته این شور را برگرداند. باستونی، مدافع گلزن ایتالیا بعد از پیروزی ۵بر صفر این تیم مقابل استونی گفت: «بین ۲نیمه، گتوزو چند سیلی به بازیکنان زد. این کار باعث شد به‌خودمان بیاییم.» کاملا شبیه سبک علی‌اصغری خودمان! او حالا سومین سرمربی ایتالیا در قرن بیست‌ویکم پس از کونته و مانچینی است که در نخستین بازی‌اش روی نیمکت ایتالیا به پیروزی می‌رسد.