نمایشگاه ایران‌پلاست، به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین رویداد‌های صنعتی کشور در حوزه پلیمر و صنایع پایین‌دستی، همواره محملی برای معرفی دستاورد‌های فنی و تجاری شرکت‌های داخلی و خارجی بوده است. اما آنچه در دوره اخیر این نمایشگاه رخ داد، باعث ایجاد تردید‌هایی جدی در مورد جهت‌گیری و اهداف واقعی این رویداد شده است. آیا ایران‌پلاست هنوز تریبونی برای نوآوری و توسعه است، یا به یک میدان رقابت تجاری ناعادلانه بدل شده؟
به گزارش سرویس اقتصادی تابناک، یکی از انتقادات جدی به نمایشگاه ایران پلاست امسال، از زبان معاونت علمی ریاست جمهوری مطرح شد؛ جایی که در همان بدو ورود، به صراحت اعلام شد نیازی به بازدید از غرفه‌هایی که «محصول جدیدی ندارند» نیست. این اظهارنظر، نه‌تنها زنگ خطری برای تکراری شدن رویداد بود، بلکه حاکی از آن بود که هدف نمایشگاه (که باید حول نوآوری، ارائه فناوری‌های نو و توسعه بازار باشد) در حال کمرنگ شدن است.
این در حالی است که نمایشگاه‌هایی، چون ایران‌پلاست باید زمینه‌ای برای بروز خلاقیت و رقابت سالم میان بازیگران کوچک و بزرگ صنعت فراهم کنند، حضور مکرر شرکت‌های قدیمی با محصولات بدون تغییر، فضای نمایشگاه را دچار رکود و تکرار کرده است.
سایه غول‌های ادواری بر ایران پلاست ۱۹
از جمله موضوعات جنجالی حاشیه‌ساز، ماجرای پکیج‌های تبلیغاتی چند میلیاردی بود که به گفته برخی فعالان مجازی و صنعتی، ممکن است موجب ایجاد انحصار رسانه‌ای در فضای نمایشگاه شده باشد. پرسشی که هنوز پاسخی روشن از سوی مسئولان دریافت نکرده، این است: آیا این هزینه‌های هنگفت، امکان دیده شدن را فقط به شرکت‌های بزرگ و توانمند مالی اختصاص داده و راه را بر نوآوران و استارتاپ‌های کوچک بسته است؟
اگر پاسخ مثبت باشد، این یک زنگ خطر جدی برای ماهیت توسعه‌محور چنین رویدادی است. وقتی امکان معرفی محصولات، فقط به بهای پرداخت پکیج‌های سنگین فراهم شود، عملاً بخش بزرگی از فعالان نوپا و خلاق، از گردونه رقابت حذف می‌شوند.
از کجا آوردید؟
یکی دیگر از پرسش‌های مهمی که در افکار عمومی مطرح است، به نحوه نظارت بر مراودات مالی نمایشگاه مربوط می‌شود. آیا سازوکار شفافی برای ارزیابی عملکرد مالی برگزارکنندگان و نحوه تخصیص فضاها، خدمات تبلیغاتی، و حمایت‌های دولتی وجود دارد؟ آیا برگزارکنندگان و نهاد‌های تصمیم‌گیر، خود را پاسخ‌گو می‌دانند؟
تا زمانی که پاسخ شفافی از سوی افراد ذی ربط در وزارت نفت و شرکت ملی صنایع پتروشیمی و سایر مدیران اجرایی داده نشود، شائبه تجاری و غیرتوسعه‌ای بودن این رویداد باقی است.
سکوت بجای پاسخگویی ...
نمایشگاه ایران‌پلاست می‌تواند و باید محلی برای رقابت سالم، معرفی توانمندی‌های داخلی، و به‌ویژه حمایت از نوآوری و تولید دانش‌بنیان باشد. اما نشانه‌هایی مانند تکراری شدن غرفه‌ها، جهت‌گیری به‌سوی درآمدزایی صرف، و حذف نخبگان بی‌بضاعت از گردونه معرفی، باعث شده‌اند تا افکار عمومی به ماهیت این نمایشگاه شک کنند.
سکوت مسئولان برگزارکننده، به‌جای پاسخ‌دهی شفاف، نه‌تنها اعتمادسازی نمی‌کند، بلکه خود به‌عنوان نوعی پاسخ منفی تعبیر می‌شود.
به گزارش تابناک، اگر قرار است ایران‌پلاست به رویدادی ملی با تأثیر منطقه‌ای تبدیل شود، باید از دل همین نقد‌ها و پرسش‌ها، مسیری شفاف، عادلانه و نوآورانه بسازد. در غیر این صورت، نمایشگاهی که می‌توانست محرک صنعت پتروشیمی کشور باشد، به ویترینی پر زرق و برق، اما بی‌ثمر بدل می‌شود. جایی برای پر کردن عده‌ای محدود!
