بازسازی دیجیتال فسیل

این نمونه تنها به شکل قالب‌های طبیعی فک در سنگ باقی مانده و تمام بافت استخوان اصلی آن از بین رفته است. «اُواین ایوانز» دانشجوی دیرینه‌شناسی توانست با استفاده از فتوگرامتری این فسیل را به صورت سه بعدی بازسازی و جزئیات آن را به طور دقیق بررسی کند.

نامگذاری Newtonsaurus

اُواین ایوانز می گوید: «این نمونه بارها در مقالات علمی ذکر شده اما تاکنون به طور دقیق شناسایی نشده بود. حتی مطمئن نبودیم که این قالب متعلق به یک دایناسور باشد. این فسیل در سال ۱۸۹۹ توسط ادوین تولی نیوتن به نام Zanclodon cambrensis نام‌گذاری شد، Zanclodon شامل گونه‌های متنوعی از خزندگان اولیه بود و معتبر به شمار نمی‌رفت، بنابراین پژوهشگران آن را به افتخار نیوتن، Newtonsaurus نامیدند. این گونه با دایناسورهای هم‌عصر خود بسیار متفاوت بود و به همین دلیل نامی منحصر به فرد برایش انتخاب کردیم.»

پروفسور «مایکل جی. بنتون»، نویسنده ارشد این مقاله می گوید: «قالب‌های طبیعی فک جزئیات شگفت‌انگیزی از جمله شیارها، برآمدگی‌ها، دندان‌ها و حتی دندانه‌های لبه دندان‌ها را حفظ کرده‌اند. پژوهشگران توانستند با استفاده از اسکن سطحی و بازسازی دیجیتال، یک مدل سه‌بعدی دقیق از فسیل بسازند و تصویر واضح‌تری از ساختار اصلی استخوان به دست آورند.»

شناسایی دایناسور به‌عنوان یک تروپود گوشت‌خوار

پژوهشگران پس از بررسی دقیق این فسیل، تایید کردند که این نمونه متعلق به یک دایناسور گوشت‌خوار بزرگ از گروه تروپودها بوده که در اواخر دوره تریاس در جنوب ولز زندگی می‌کرده است. چیدمان خاص دندان‌ها نشان می‌دهد که این دایناسور شکارچی بوده و یکی از نخستین اعضای شاخه اصلی تروپودها است.

فک بازسازی‌شده ۲۸ سانتی‌متر طول دارد و طول کل بدن دایناسور حدود ۵ تا ۷ متر برآورد می‌شود. برای دایناسورهای تریاس، این اندازه فوق‌العاده بزرگ محسوب می‌شود، چون بیشتر هم‌عصران این دایناسور کوچک بودند.

سندی هاولز از موزه ملی ولز می‌گوید: «نمونه‌های تاریخی بسیار ارزشمند هستند و حتی پس از سال ها می‌توانند اطلاعات جدیدی ارائه دهند. بازبینی دوباره Newtonsaurus نشان می‌دهد ولز نقش مهمی در دیرینه‌شناسی دارد و احتمالاً دایناسورهای دیگری نیز در این منطقه وجود دارند که هنوز کشف نشده‌اند.»

منبع: فرارو