به گزارش بهداشت نیوز، احمد قره‌خانی اظهار کرد: اختلال اضطراب جدایی معمولاً از سنین پیش‌دبستانی ظاهر می‌شود و ممکن است سالیان طولانی ادامه پیدا کند. این اختلال در هر موقعیتی که احتمال جدایی وجود داشته باشد به‌شدت فرد را برانگیخته می‌کند و او را وادار می‌سازد از موقعیت‌هایی که مستلزم جدایی هستند، اجتناب کند.
قره‌خانی تصریح کرد: در صورتی‌که اضطراب جدایی از مادر در کودکی حل و فصل نشود، هر نوع جدایی در مراحل بعدی زندگی موجب زنده‌شدن این اضطراب می‌شود و می‌تواند تأثیر مخربی بر زندگی و سرنوشت فرد داشته باشد. عدم اقامت در شهر دیگر برای تحصیلات دانشگاهی، شکست‌ها و ناکامی‌ها در سنین ازدواج و سایر موارد، ریشه در همین اختلال دارند.
وی با اشاره به اینکه کودکان مبتلا به اختلال اضطراب جدایی معمولاً زمانی به روانشناس مراجعه می‌کنند که علائم شدیدی همچون امتناع از رفتن به مدرسه یا نشانه‌های جسمانی بروز کرده باشد، ادامه داد: تحقیقات نشان داده است میزان شیوع این اختلال در کودکان کشور بین یک تا ۱۵ درصد است.
این روانشناس عوامل وراثتی، فرهنگی و محیطی را از دلایل بروز اختلال دانست و توضیح داد: اضطراب جدایی در کودکان با ترک افرادی که به آن‌ها دلبستگی دارند بروز پیدا می‌کند و نشانه‌هایی مانند نگرانی شدید در مورد از دست دادن یا آسیب دیدن فرد مورد علاقه، نگرانی در مورد وقوع اتفاق ناگوار، خودداری مداوم از رفتن به مدرسه یا مکان‌های دیگر، ترس شدید از تنها ماندن در خانه، خودداری از خوابیدن تنها و شکایت‌های مکرر از نشانه‌های جسمانی مانند سردرد، دل‌درد، تهوع و استفراغ را شامل می‌شود.
وی محافظت بیش از اندازه والدین را یکی از عوامل تشدید این اختلال دانست و گفت: والدینی که به شکل افراطی از کودک محافظت می‌کنند، ناخواسته مضطرب‌شدن را به او می‌آموزند. شخصیت و سبک فرزندپروری والدین نیز بر میزان اضطراب جدایی کودک اثرگذار است.
قره‌خانی با تأکید بر راهکارهای پیشگیری، خاطرنشان کرد: افزایش اعتمادبه‌نفس در کودکان، کمک به بیان احساسات توسط کودک، تربیت مستقل، درمان اختلالات اضطرابی والدین و استفاده از سبک‌های مناسب فرزندپروری می‌تواند در جلوگیری از بروز اضطراب جدایی، به‌ویژه در زمینه جدایی از مدرسه مؤثر باشد.
منبع: ایسنا
