به گزارش مشرق، محمد حکیمی، فعال رسانه در مطلبی در تلگرام نوشت:
اخیراً نشریه تخصصی نشنال اینترست با انتشار تحلیلی درباره محاسبات دولت آمریکا در مواجهه با ایران نوشته است:«تنش مجدد بین آمریکا و ایران می‌تواند بازارهای جهانی انرژی را به‌هم بریزد، قیمت نفت را افزایش دهد و به امنیت انرژی در جهان ضربه بزند. این عوامل فشارهای داخلی در آمریکا علیه مشارکت در یک عملیات نظامی را افزایش می‌دهد.
برای رژیم صهیونی هم درگیری مجدد با ایران خطرناک است. ضمناً تغییر نظام ایران از راه نظامی نیز بعید به‌نظر می‌رسد. در واقع، صحبت از تغییر نظام این کشور، چه از خارج و چه از داخل، واقع‌بینانه نیست. حوادث سال ۲۰۲۲ [۱۴۰۱] ثابت کرد که مخالفان نظام چشم‌اندازی برای جایگزینی حکومت ندارند. در این شرایط، ارزش یک توافق جایگزین هر روز افزایش می‌یابد و هنر ترامپ این خواهد بود که بتواند با ایران به توافق دست یابد.
مطالعه تحلیل‌های اندیشکده‌های خارجی به‌خوبی نشان می‌دهد که ایران اکنون در سطح یک قدرت منطقه‌ای و حتی فراملی ارزیابی می‌شود و این نگاهی نو به ایران است. چنین نگاهی پنجاه سال پیش وجود نداشت و پس از انقلاب به تدریج در اندیشکده‌های خارجی تقویت شد. بنابراین باید به این مسئله به‌عنوان یک دستاورد نگاه کرد.
یکی از علت‌های شکل‌گیری ایران مقتدر، استقلال و جهاد علمی و عملی است؛ عاملی که قبل از انقلاب وجود نداشت. چنان‌که کاپوشینسکی، نویسنده لهستانی، در کتاب «شاهنشاه» خود ذکر می‌کند، پس از ملی شدن صنعت نفت تحریم‌های مختلفی علیه ایران وضع شد، اما پس از عزل مصدق به تدریج تحریم‌ها کنار گذاشته شد. به عبارتی، رفع تحریم‌ها به معنای پیروزی یا موفقیت ایران نبود، بلکه در قالب بازگشت شرکت‌های خارجی و کاهش کنترل ملی بر صنعت نفت رخ داد.
با این حال، شاه توانست نفت فراوانی بفروشد و ثروت قابل توجهی روانه ایران شود.شاه تصمیم گرفت با این ثروت ایران را به یک کشور صنعتی تبدیل کند و لذا واردات گسترده‌ای را آغاز کرد؛ از تجهیزات صنعتی گرفته تا مواد خوراکی. کاپوشینسکی سوالی جدی مطرح می‌کند: «به راستی چه کسی قرار است صنعتی شدن ایران را تحقق ببخشد؟ کدام نیروی متخصص و ورزیده قرار است پیچ و مهره‌های صنعت را محکم کند؟ آیا دانشجوهایی که شاه برای دور ماندن از آنها روانه خارج کرده بود؟» شاه حتی به فکر ساخت یک اسکله مناسب برای انبار مواد وارداتی هم نبود، لذا بخش عمده‌ای از مواد خوراکی وارداتی در بنادر از بین رفت. او تدبیری برای انتقال تجهیزات صنعتی به نقاط هدف نیز نکرد و مجبور شد کامیون و راننده آن را از خارج اجاره کند. این وضعیت مربوط به کشوری است که می‌خواست با کشورهای صنعتی جهان رقابت کند.
در دنیایی که هژمون قدرت‌ها وجود دارد، کشورهای وابسته در بهترین حالت باید منتظر باشند تا بخشی از سرریز پیشرفت کشورهای صنعتی پس از سال‌ها نصیبشان شود. این تفاوت ملموس بین وضعیت ایران قبل و بعد از انقلاب است. به برکت اندیشه انقلابی، پرورش متخصصان و پیشرفت تجهیزات به گونه‌ای رخ داد که در جنگ ۱۲ روزه، بخشی از آن در صنعت موشکی به نمایش گذاشته شد. ضربات مهلک ایران بر هیمنه رژیم صهیونیستی برگ زرینی را در صفحات قدرتنمایی ایران افزود، و تحلیلگران غربی آنچه را که در اتاق فکرها تحلیل می‌کردند، در میدان عمل مشاهده کردند؛ نتیجه‌ای که مستقیماً از استقلال و اتکا به توان داخلی نشأت گرفته است.
*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.
