در سال ۲۰۲۵، با وجود بازگشت بخشی از شرکت‌ها به سیاست‌های حضور فیزیکی در دفاتر، بسیاری از افراد همچنان به کار از راه دور ادامه می‌دهند و فرصت زندگی و کار در کشورهای مختلف با استفاده از ویزای دیجیتال عشایری یا نومد را دارند.
به گزارش ایمنا، این ویزاها که نوعی اقامت توریستی طولانی‌مدت برای کارمندان دورکار هستند، به‌طور معمول بین شش ماه تا یک سال اعتبار دارند و به متقاضیان این امکان را می‌دهند که ضمن حفظ شغل خود، در کشورهای مختلف زندگی و تجربه‌های جدیدی کسب کنند. در حال حاضر ۶۴ کشور در جهان ویزای دیجیتال عشایری ارائه می‌دهند که از اروپای شرقی و غربی تا آمریکای جنوبی و خاورمیانه گسترده شده‌اند.
بر اساس گزارش راهکارهای شهروند جهانی (Global Citizen Solutions) در سال ۲۰۲۵، بهترین ویزاهای دیجیتال عشایری بر اساس معیارهایی همچون روند درخواست، مسیرهای مهاجرت و کسب اقامت دائم، آزادی سفر، مالیات، شرایط اقتصادی، کیفیت زندگی و سطح فناوری رتبه‌بندی شده‌اند.
اروپای غربی و شرقی همچنان در صدر این فهرست قرار دارند، اما کشورهای نوظهوری از آمریکای جنوبی و خاورمیانه نیز به این جمع پیوسته‌اند. در فهرست ۶۴ کشور ارائه‌دهنده ویزای دیجیتال عشایری به کشورهایی همچون اسپانیا، هلند، اروگوئه، کانادا، چک، پرتغال، فرانسه، امارات متحده عربی، آلمان و مالت شرایط و مزایای ویژه خود را دارند.
اسپانیا با حداقل درآمد ماهیانه ۳۲۵۳ دلار، یکی از محبوب‌ترین گزینه‌ها برای افراد دورکار است و ویزای یک‌ساله‌ای صادر می‌کند که تا پنج سال قابل تمدید است. هلند با ویزای اقامت خوداشتغالی سه ساله، امکان فعالیت قانونی به‌عنوان فریلنسر را می‌دهد، اما نیازمند ارزیابی امتیازی بر پایه تجربه، طرح تجاری و ارزش افزوده است. اروگوئه تازه وارد این عرصه شده و ویزایی با اقامت اولیه شش ماه و تمدید یک ساله ارائه می‌کند که برخلاف دیگر کشورها، نیازی به اثبات دقیق درآمد ندارد، بلکه تعهد به تأمین مالی خود و ارائه مدارک واکسیناسیون برای آن ضروری است.
کانادا برنامه ویژه ویزای دیجیتال عشایری ندارد، اما با ویزای بازدیدکننده شش ماهه، فرصت اقامت و کار از راه دور را برای متقاضیان فراهم می‌کند که قابل تمدید است و مسیرهای اقامت دائم برای نیروهای کار ماهر نیز در آن وجود دارد. جمهوری چک به‌ویژه برای متخصصان فناوری و بازاریابی با درآمد ماهیانه حداقل ۳۳۶۰ دلار و تجربه کاری یا تحصیلی سه ساله، فرصت خوبی برای کار و زندگی به‌مدت یک سال فراهم آورده و مسیر به‌نسبت آسانی برای دریافت اقامت دائم دارد.
پرتغال با هزینه درخواست پایین و اقامت یک‌ساله قابل تمدید تا چهار مرتبه، شهری با هزینه زندگی معقول و محیط کارآفرینی سلامت ارائه می‌کند. فرانسه اگرچه ویزای اختصاصی دیجیتال نومد ندارد، از طریق ویزای بلندمدت یا ویزای خوداشتغالی، امکان اقامت و کار را به دورکاران می‌دهد. همچنین امکان ثبت‌نام در سیستم‌های دولتی برای صدور این ویزاها وجود دارد.
امارات متحده عربی با ویزای یک‌ساله «اقامت کار مجازی» که نیازمند درآمد ماهیانه ۳۵۰۰ دلار برای خوداشتغالی و ۵۰۰۰ دلار برای کارکنان شرکت است، امکان همراهی خانواده و بهره‌مندی از معافیت مالیاتی را فراهم می‌کند. گرچه هزینه بیمه درمانی و هزینه‌های زندگی در این کشور بالاست، وجود امکانات آموزشی و درمانی با کیفیت، این برنامه را جذاب کرده است.
آلمان اگرچه ویزای دیجیتال عشایری رسمی ندارد، اما ویزاهای فریلنسری و خوداشتغالی تا سه سال اقامت می‌دهند و گردش در منطقه شینگن را امکان‌پذیر می‌کنند. مالت نیز در جنوب اروپا، با شرایطی همچون درآمد سالانه حداقل ۴۵ هزار و ۲۳۳ دلار و هزینه درخواست به‌نسبت بالا، برنامه‌ای برای ویزای دیجیتال عشایری ارائه می‌دهد و مسیر دسترسی به تابعیت دوم را نیز آسان کرده است.
این برنامه‌های ویزای دیجیتال عشایری در سال جاری فرصت منحصربه‌فردی برای کارمندان دورکار آمریکایی فراهم کرده است تا ضمن حفظ شغل و درآمد خود، سبک زندگی بین‌المللی، تنوع فرهنگی و شرایط بهتر کاری و اقتصادی را در کشورهای متنوع تجربه کنند و از امکانات رفاهی و فناوری پیشرفته بهره‌مند شوند.
