به گزارش خبرنگار خبرگزاری صداوسیما، مهدی رزمآهنگ با اشاره به سابقه اعمال تحریمها علیه ایران گفت از زمانی که شورای امنیت سازمان ملل آغاز به صدور قطعنامه کرد، اعمال تحریمهای حداکثری بهویژه در حوزه نفت و بانک عملاً ممکن نبود، زیرا نفت ایران در مدار جهانی جریان داشت و سهم بزرگی از بازار جهانی را به خود اختصاص داده بود.
این کارشناس اقتصاد بین الملل تصریح کرد: این قطعنامهها بیشتر فضای امنیتی ایجاد کردند، اما ضربه اساسی به اقتصاد ایران از سوی تحریمهای آمریکا در سالهای ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ وارد شد که صادرات نفت کشور را به شدت تحت فشار قرار داد.
رزمآهنگ تأکید کرد قطعنامه ۱۹۲۹ شورای امنیت در سال ۲۰۱۱ به خودی خود هیچ اثری بر کاهش صادرات نفت نداشت و این قانون تحریمی آمریکا بود که به شکل مستقیم و واقعی صادرات نفت ایران را هدف گرفت.
وی در ادامه توضیح داد: پس از تجربه تحریمهای ۲۰۱۲ و سپس ۲۰۱۸، ایران توانست مسیرهای جدیدی برای صادرات نفت و تسویههای مالی پیدا کند و این چالشها به تدریج مدیریت شد.
این کارشناس اقتصاد بین الملل افزود که اکنون سازوکارهایی در اقتصاد کشور شکل گرفته است که اجازه میدهد تجارت نفتی و واردات اقلام اساسی ادامه یابد، حتی اگر فشارهای تحریمی تشدید شود.
عضو هیئت علمی مرکز پژوهشهای مجلس با مقایسه شرایط کنونی با دهه قبل خاطرنشان کرد که جهان امروز با سال ۲۰۱۱ تفاوتهای بنیادین دارد. به گفته او دیگر چیزی به نام اجماع جهانی وجود ندارد و در نتیجه شرایط برای اعمال تحریمهای فراگیر مانند گذشته فراهم نیست.
وی با اشاره به جنگ روسیه و اوکراین، احتمال درگیری در تنگه تایوان و تحولات منطقه غرب آسیا همچنین تحریمهای گسترده آمریکا علیه کشورهایی، چون روسیه و چین، تأکید کرد که نظم جهانی فروپاشیده و اقتصاد جهان چندتکه شده است.