«سالها بود که همیشه دستم به سمت خانواده دراز بود. هر بار که به ملاقات میآمدند، با خجالت از آنها پول میخواستم. اما وقتی در زندان حرفه جدیدی یاد گرفتم و توانستم با دسترنج خودم هزینههایم را دربیاورم، برای اولین بار حس کردم هنوز هم میتوانم مرد زندگیام باشم. حالا نهتنها خرج خودم را میدهم، بلکه گاهی برای خانوادهام هم پول میفرستم.» این جملات یکی از زندانیان نادم است که در جریان تور رسانهای اخیر، داستان زندگیاش را تعریف کرد؛ داستانی که مصداق روشن این حقیقت است که عفو با چاشنی رزق حلال میتواند آغاز راهی نوین باشد.
به گزارش خبرنگار رکنا، این تنها یکی از روایتهای شنیدنی در یازدهمین تور نظارتی و رسانهای مرکز رسانه قوه قضائیه بود که این بار در استان اصفهان برگزار شد. در این رویداد بیش از ۴۰ خبرنگار و عکاس از ۲۵ رسانه مختلف کشور شرکت کردند تا از نزدیک با دستاوردهایی آشنا شوند که زندانیان سابق، پس از تحمل دوران محکومیت، با تلاش و مهارتآموزی به دست آوردهاند.
برای نخستینبار در کشور، بیش از ۲۰ کارگاه تولیدی و خدماتی که توسط زندانیان آزادشده راهاندازی شده بود، در معرض دید رسانهها قرار گرفت. کارگاههایی که محصول ساعتها آموزش و تمرین در دل زندان هستند و حالا به منبع درآمدی پایدار برای صاحبانشان تبدیل شدهاند؛ زندانیانی که دیگر نهتنها بار مالی خانواده نیستند، بلکه در برخی موارد به پشتیبان اقتصادی خانواده نیز تبدیل شدهاند.
تمرکز این تور رسانهای، بررسی تأثیر آموزشهای حرفهای در دوران حبس و نقش آن در اشتغال پایدار پس از آزادی بود. موضوعی که بهویژه برای محکومانی که اخیراً بهدنبال دستور رئیس قوه قضائیه و با موافقت رهبر معظم انقلاب مشمول عفو گسترده قرار گرفتهاند، اهمیتی دوچندان دارد.
کارشناسان قضایی و مسئولان حاضر در این برنامه تأکید کردند که عفو همراه با اشتغال میتواند کلید بازگشت دوباره زندانیان به جامعه باشد. استقلال مالی و کسب درآمد، نهتنها امید به زندگی را در زندانیان تقویت میکند، بلکه مهمتر از همه مانع بازگشت به مسیر جرم و زندان خواهد شد.
یکی از زندانیان آزادشده که اکنون کارگاه صافکاری خود را اداره میکند گفت: «روزگاری برای خرجی زندگی به خانوادهام وابسته بودم. اما امروز کار میکنم، درآمد دارم. زندان برای من پایان نبود، شروع دوباره بود.»
تور رسانهای اصفهان نشان داد که با مهارتآموزی، حمایت و ایجاد فرصتهای شغلی، زندان میتواند نه نقطه سقوط، بلکه سکوی پرتابی برای ساختن آیندهای متفاوت باشد. آیندهای که در آن، زندانیان دیروز به کارآفرینان امروز بدل میشوند؛ کسانی که نهتنها سربار جامعه نیستند، بلکه برای دیگران نیز اشتغال و امید میآفرینند.