محمدرضا شعبانعلی: ماری گِل‌من توی یه مقاله در سال ۱۹۹۵ داره چند تا اصطلاح رو تعریف می‌کنه و اشاره می‌کنه که سلیقهٔ نام‌گذاریش با جان هالند فرق داره (کلیت نگاه‌شون یکسانه، فقط ترجیح می‌دن به‌شکل متفاوتی سیستمها رو نام‌گذاری کنن).
بعد از اینکه اختلاف‌ها رو توضیح می‌ده، می‌گه:
"من و هالند، هر دومون مصداق اون حرف قدیمی هستیم که می‌گه یه دانشمند ترجیح می‌ده از مسواک دانشمند دیگه استفاده کنه ولی از روش نام‌گذاری اون استفاده نکنه."
این جور شوخی‌های ریز و لطیف، توی یکی از جدی‌ترین، فشرده‌ترین و چگال‌ترین مقاله‌‌های کلاسیک این حوزه (که یه‌دونه "و" یا "اما" هم اضافه نیست) بهمون یاد می‌ده که لطافت، ظرافت و شوخ‌طبعی چقدر اهمیت داره و لازمه. چیزی که اخیراً توی مقالات دانشگاهی فارسی متاسفانه خیلی کمیابه (فکر می‌کنیم کوچک‌ترین شوخی هم شأن آکادمیک‌مون رو خراب می‌کنه).
منبع: با متمم/ هایلایت
