به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی در نامه‌ای رسمی به وزیر آموزش و پرورش از وقوع حادثه‌ای تلخ در یکی از مدارس زنجان خبر داد؛ حادثه‌ای که به مرگ نیما نجفی، دانش‌آموز مقطع متوسطه اول در روستای سهرین انجامیده است.
در این نامه آمده است: « احتراما مطلع شدیم دانش آموزی به نام نیما نجفی که در مقطع متوسطه اول در روستای سهرین از توابع زنجان مشغول به تحصیل بوده است در تاریخ ۱۴۰۴/۷/۹ به دلیل ایست قلبی ناشی از تنبیه بدنی و فشار جسمانی از سوی مسئولان مدرسه فوت نموده است. این اتفاق بسیار غم انگیز باعث تألم شدید اعضای کمیسیون آموزش، تحقیقات و فناوری مجلس شورای اسلامی شده است. »
اما مرگ نیما فقط یک واقعه غم‌انگیز نیست؛ نشانه‌ای است از زخمی که سال‌هاست در دل نظام آموزشی ما باقی مانده است. هر پاییز، هم‌زمان با بازگشایی مدارس، اخبار متعددی از درگیری‌های لفظی، تنبیه‌های بدنی و رفتارهای خشونت‌آمیز بین معلمان و دانش‌آموزان منتشر می‌شود. با وجود هشدارهای مکرر کارشناسان و رسانه‌ها، هنوز آموزش لازم برای شیوه صحیح تعامل با دانش‌آموزان در نظام تربیتی ما جای خالی دارد.
کلاس‌های پرجمعیت، فشار کاری بالا و نبود آموزش‌های روان‌شناختی باعث می‌شود گاهی معلم نیز در برابر هیجان یا بی‌نظمی دانش‌آموز، رفتاری هیجانی از خود نشان دهد. وقتی معلمی در پاسخ به رفتار یک کودک، با عصبانیت و برچسب «بی‌ادب» واکنش نشان می‌دهد، نشانه‌ای است از ناپختگی در تربیت نیروی انسانی آموزشی.
اگر معلمی خود از نظر روحی در وضعیت سالمی نباشد، چگونه می‌تواند به تربیت نسلی سالم کمک کند؟
در حالی که رسانه‌ها بارها خواستار رصد سلامت روان معلمان و الزام آن به‌عنوان شرط استخدام و ادامه خدمت شده‌اند، بی‌توجهی به این مطالبه، امروز به حادثه‌ای منتهی شده که جان یک کودک را گرفته است. دیگر چه باید رخ دهد تا آموزش و پرورش به این ضرورت حیاتی تن دهد؟
در همین روزها، رئیس کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در گفت‌وگو با رکنا با انکار وجود خشونت در مدارس گفته بود:
«قبول ندارم که مدرسه جای خشونت است. ما معلمان نجیبی داریم و وزیر آموزش و پرورش در این زمینه جدی است.»
اما انکار واقعیت، به معنای نبود واقعیت نیست.
به گفته خبرنگار رکنا، «با انکار یا تقلیل واقعیت‌ها، ترک فعل‌ها قابل پیگیری نخواهد بود»، و در نبود نهادهای حمایتی مانند خانه امن کودک، «حمایت از کودکان خشونت‌دیده همچنان در حد شعار باقی می‌ماند.»
رکنا برای پیگیری این حادثه با سخنگوی وزارت آموزش و پرورش تماس گرفت، اما او که هم‌زمان معاون توسعه و پشتیبانی وزیر نیز هست، تلفن همراه خود را از دسترس خارج کرده بود. روابط عمومی وزارتخانه نیز از پاسخگویی در این‌باره خودداری کرد.
در استان زنجان نیز تقی بیگلو، مسئول روابط عمومی آموزش و پرورش در پاسخ به پرسش خبرنگار رکنا درباره اقدامات استان گفت:
«این موضوع در دست بررسی دادستانی است. ما کاری به نامه کمیسیون آموزش نداریم و باید تا اعلام نتیجه از سوی دادستانی صبر کنیم.»
حادثه دلخراش مرگ نیما نجفی، زنگ خطری است برای نظام آموزشی کشور؛ نظامی که اگر قرار است پرورش‌دهنده باشد، باید پیش از هر چیز انسانیت، آرامش و احترام به کودک را در جان خود احیا کند. آموزشی که با خشونت همراه شود، دیگر آموزش نیست؛ زخمی است بر روان کودکانی که قرار بود آینده‌ساز این سرزمین باشند.
