به گزارش بهداشت نیوز، دکترسید علی ثاقبی با ذکر این مقدمه که همه افراد در طول زندگی، انواع بیماری های جسمی مانند فشار خون، دیابت و... و یا عوامل استرس زایی همچون مشکلات مالی، از دست دادن عزیزان و حتی اتفاقات خوب مانند ازدواج، شروع کار جدید و زایمان را تجربه می کنند اظهار کرد: هر کدام از این بیماری ها و اتفاقات؛ خوب یا بد می تواند بعنوان یک عامل محرک در ایجاد اختلالات جسمی  و اختلالات روان پزشکی باشد و نیازمند درمان خواهد بود.

وی ادامه داد: همانطور که اختلالات جسمی با معاینه، آزمایش، تصویربرداری، جراحی و دارو قابل تشخیص و درمان هست، اختلالات روان پزشکی که مانند سایر بیماری های طبی، ریشه در عملکرد بدن ما دارند هم، از طریق درمان دارویی یا روان درمانی قابل معالجه و درمان می باشد.

دکتر ثاقبی در همین ارتباط به اختلال افسردگی به عنوان یکی از بیماری های شایع روان پزشکی در جوامع مختلف یاد و اظهار کرد: افسردگی یک حالت خلقی، شامل بی حوصلگی و گریز از فعالیت و بی میلی است که می تواند بر افکار، رفتار و احساسات یک فرد تاثیر بگذارد؛ همچنین از نظر فیزیولوژیکی افسردگی یک بی نظمی ذهنی است که موجب اختلال در عملکرد مغز شده؛ بطوریکه فعالیت انتقال دهنده های عصبی در مغز دچار مشکل می شود و علائمی همچون از دست دادن علایق و لذت های فردی، تمایل به گوشه گیری و کاهش روابط بین فردی، مشکلات خواب همچون بی خوابی در شب و یا پر خوابی واحساس کسالت و خستگی در تمام طول روز، کاهش یا افزایش اشتها و وزن، ناتوانی در تمرکز حواس و کاهش حافظه، از دست دادن اعتماد به نفس و احساس ارزشمندی خود، احساس یاس، کندی و بی رمقی، ناتوانی در تصمیم گیری واحساس پوچی، داشتن افکار مرگ و خودکشی در فرد بروز می کند.

 این متخصص روان پزشکی خاطر نشان کرد: پژوهش ها نشان داده که بیش از نیمی از افرادیکه به خودکشی اقدام کرده اند، دچار افسردگی بودند و احساس عمیق پوچی و بی هدفی داشته اند. حال اگر در وضعیتی قرار بگیریم که یکی از نزدیکان مان دچار افسردگی و افکار خودکشی شود چه باید بکنیم؟ قطعا فردی که دچار افسردگی و دارای افکار خودکشی است نیازمند دریافت کمک فوری و تخصصی روانی است و این رسالت ماست که با درک وضعیت او و حمایتگری، کمک کنیم تا قدرت تصمیم گیری اش تقویت شده و احساس خود ارزشمندی و عزت نفسش برگردد و اگر به تنهایی نمی توانیم کمک کنیم، از افراد متخصص یعنی روانشناس و روان پزشک کمک بگیریم.

عضو هیات علمی دانشگاه در خصوص ذهنیت نادرست افراد در خصوص بیماران روان پزشکی گفت: اینکه فردی دچار افسردگی یا اضطراب شده و دیگران می گویند خودت باید به خودت کمک کنی یا ذهنیتی وجود دارد مبنی بر اینکه اختلالات روان پزشکی الکی است یا غیر قابل درمان و حل شدن است و... این ذهنیت باید در جامعه تغییر پیدا کند و همانطور که فرد دچار فشار خون بیمار تلقی می شود فرد افسرده نیز باید تحت نظر پزشک درمان شود.

دکتر ثاقبی همچنین یادآور شد؛ حدود 30 درصد افراد جامعه در یکسال اخیر به یکی از اختلالات روان پزشکی مبتلا شده اند و نیاز به درمان دارند و استرس حدود 150 درصد در جامعه رشد داشته است. اگر این اختلالات در افراد جامعه درمان نشود زندگی فرد، کارکرد و عملکردش آسیب می بیند و با خودش، دیگران و جامعه مشکل ژیدا می کند. پس باید با فرهنگ سازی از سوء تفاهم و سوء درکی که در جامعه در خصوص اختلالات روان پزشکی ایجاد شده بکاهیم.

 دکترثاقبی دیدگاه و تصور مردم در مورد عدم استفاده از داروهای اعصاب و روان بخاطر وابستگی و اعتیاد آور بودن آن را نیز نیازمند اصلاح دانست و گفت: این ذهنیت به سه دلیل ایجاد شده است؛ اولاً باوری که در مورد یک دسته از داروها وجود دارد و اتفاقا در بین مردم مصرف کننده زیادی دارد یعنی دسته بنزودیازپین ها که بیشتر برای درمان اختلالات اضطرابی استفاده می‌شوند و شامل کلونازپام، آلپروزولام و لورازپام هستند. هم چنین داروهای دیگری که برای این اختلالات استفاده می‌شوند شامل برومازپام، اگزازپام، کلردیازپوکسید، کلروازپات و دیازپام هستند که افراد معمولا خودسرانه به هم تجویز و آنها را مصرف می کنند. استثنائا این دسته از داروها اعتیاد آور است و مصرف دراز مدت آنها، می تواند تا حدی اختلالات شناختی(اختلال درکارکرد حافظه) ایجاد کند. دلیل دوم، قطع خودسرانه و ناگهانی داروها است که می تواند خسارت های جبران ناپذیری داشته باشد و دلیل سوم استفاده مداوم از داروست که لاجرم باید انجام شود، مانند فردی که دچار فشارخون است و ناگزیر به مصرف مداوم داروست.

وی در رابطه با مقدار مصرف داروها هم گفت: دوز دارو بر اساس بیماری فرد، شدت علائم فرد و پاسخ بیماری به دارو، با بررسی و نظر پزشک متخصص مشخص می شود و مصرف خودسرانه تحت هر شرایطی اشتباه و ممکن است عوارض بدی به همراه داشته باشد. بعضی ادعا می کنند با مصرف داروهای اعصاب و روان حالشان بدتر می شود؟ یک دلیل این است که داروهای روان پزشکی گاهی اوقات 1 ماه تا 2 ماه طول می کشد تا اثرات مثبتش نمایان و ظاهر شود در حالیکه  ممکن است عوارض احتمالی هم داشته باشد. دلیل دیگر، اینکه اساسا بیماری های روان پزشکی در بعضی موارد سیر پیشرونده و فزاینده دارد یعنی بیماری در دراز مدت، بیشتر و بدتر می شود و ذهنیت فرد این است که چون دارو مصرف می کند حالش بدتر می شود؛ در حالیکه اگر دارو مصرف نمی کرد بیماری خیلی بدتر می شد. پس در کل ما باید ذهنیت خود را در مورد اختلالات روان پزشکی، درمان بیماری و داروها ی روان پزشکی تغییر بدهیم و مسئولیت اجتماعی خود را در این خصوص بپذیریم.

گفتنی است؛ کلینیک مرکز آموزش، پژوهش و درمانی ابن سینا آماده ارائه خدمات در حوزه  ویزیت روان پزشکی در رشته های فوق تخصصی سالمندی، اعتیاد، روان پزشکی کودک و نوجوان،  روان تنی و متخصص داخلی و خدمات روان شناختی شامل روان درمانی، تست های روان شناختی و کمیسیون های پزشکی با تعرفه دولتی جهت همشهریان عزیز می باشد.