عصر ایران ؛ احسان محمدی - واقعاً فضای مجازی هر روز دارد جای خطرناکتری می‌شود. آدم‌هایی بدون هیچ تجربه‌ای، هیچ سوادی، هیچ مطالعه‌ای، هیچ شناختی، هیچ تولید و ردپایی، با «اطمینان کامل» نظر می‌دهند و به متخصص‌ها می‌گویند چکار کنند و چکار نکنند!
مثلاً یک نفر که حتی نمی‌داند فشار خون چیست، به پزشک می‌گوید چه دارویی تجویز کند یا نحوه جراجی یک پزشک را زیر سوالمی‌برد! یک آدم بدون هیچ تجربه فوتبالی حتی در حد شناختن پست بازیکنان داخل زمین برای مربیان تاکتیک طراحی می‌کند و با اطمینان می‌گوید «هیچی سرشون نمیشه!» یکی دیگر که حتی یک خط کتاب علمی نخوانده و در زندگی روزمره خودش مانده، درباره اقتصاد کشور تحلیل ارائه می‌دهد و انتظار دارد همه گوش بدهند!
در شبکه‌های اجتماعی انگار مدرک و تجربه معنایی ندارد. تنها چیزی که مهم است، اعتماد به نفس نمایشی است. و البته تحقیر: همه چیز تحقیرآمیز می‌شود، از پاسِ فوتبال گرفته تا تصمیم پزشکی!
مشکل این است که این آدم‌ها نه فقط حرف می‌زنند، بلکه صدایشان بلند است و دیده می‌شوند، و این می‌تواند برای دیگران گمراه‌کننده باشد.
راه حل؟ کمی تأمل، کمی فروتنی، کمی شناخت. کمی قبل از اینکه نظر بدهیم، بپرسیم: آیا تجربه دارم؟ مطالعه کرده‌ام؟ می‌دانم چه می‌گویم؟
این‌قدر با اعتماد به نفسِ بدون پایه به متخصص‌ها دستور ندهیم، زندگی و سلامت دیگران را بازیچه نکنیم، و کمی از فضای مجازی فاصله بگیریم تا عقل جمعی دوباره نفس بکشد.
