اکبر گلپایگانی ، که با نام هنری گلپا شناخته می‌شد، از بزرگ‌ترین و محبوب‌ترین چهره‌های تاریخ موسیقی سنتی ایران بود. او در ۱۰ بهمن ۱۳۱۲ در تهران به دنیا آمد و در ۱۳ آبان ۱۴۰۲ چشم از جهان فروبست. این هنرمند بی‌نظیر با صدای گرم و خاص خود، توانست جایگاهی ویژه در میان علاقه‌مندان به موسیقی اصیل ایرانی پیدا کند.
استاد آواز سنتی ایران
گلپایگانی علاوه بر سبک خوانندگی سنتی، یکی از طلایه‌داران موسیقی دستگاهی ایران بود. او معتقد بود موسیقی ایرانی علاوه بر زیبایی، روح و جان انسان را نوازش می‌دهد. در طول عمر هنری او، حدود ۳۰۰ اثر رسمی از او منتشر گردید که همچنان جزو خاطرات طلایی موسیقی ایرانی محسوب می‌شوند.
"مرد حنجره‌طلایی": یک لقب ماندگار
هر آن‌که حتی یک‌بار صدای استاد گلپا را شنیده باشد، نمی‌تواند عنوانی بهتر از "مرد حنجره‌طلایی" برای او در نظر بگیرد. این لقب از فیلمی درخشان به همین نام (۱۳۴۷) الهام گرفته شد که با نقش‌آفرینی خود گلپا همراه بود. این فیلم باعث شد این نوازنده بی‌همتا در ذهن عموم مردم ماندگارتر شود.
از او به‌عنوان یکی از نوآورترین خوانندگان موسیقی سنتی ایرانی یاد می‌شود. هر قطعه‌ای که با صدای او اجرا شده است، حسی عمیق از اصالت و هنر را به مخاطب منتقل می‌کند.
صدایی که ماندگار شد
صدای استاد گلپایگانی همچون طلایی درخشان بود که نه‌تنها در گوش زمان می‌ماند، بلکه قلب‌ها را تسخیر می‌کرد. کسانی که با آثار او آشنایی دارند می‌دانند که حتی با گذشت زمان، هرگز نمی‌توان از شنیدن صدای او سیر شد.
