به گزارش گروه وب گردی خبرگزاری صدا و سیما؛ جواهرات و سنگ‌های قیمتی یکی از لوازمی است که در بین مردم طرفداران زیادی داشته و بسیاری را شیفته خود می‌کند. بانوان از این وسیله برای زینت دادن ظاهر خود استفاده می‌کنند و برخی نیز آن را ابزاری برای اشرافی گری و تجمل گرایی قرار می‌دهند.

 

جواهرات همواره در تاریخ در البسه و تاج و تخت پادشاهان و اشرافیون وجود داشته و نشان دهنده اهمیت جایگاه آن‌ها بوده است. سه الماس مهم و ارزشمند ایرانی که از بزرگترین الماس‌های یافت شده در کشور محسوب می‌شده اند نیز در دست اشرافیون آن زمان بوده و سرنوشت‌های مختلفی داشته اند.

هر سه الماس به همراه جواهرات ارزشمند دیگر به عنوان پیشکش از سوی محمد شاه گورکانی به نادر شاه افشار عرضه شدند. محمدشاه گورکانی این هدایا را در ازای اجازه تداوم سلطنتش به نادرشاه بخشید و از وی خواست تا هند را به ایران ضمیمه نکند.

یکی از آن الماس‌ها به اسم «دریای نور» با وزن ۳۶.۴ گرم بوده است که بزرگترین الماس ایرانی است و حالا در موزه ملی ایران نگهداری و حفاظت می‌شود.

«کوه نور» با وزن ۲۱.۱۲ گرم بعد از مرگ نادر شاه توسط احمدشاه درانی سرقت و به افغانستان برده شد و سپس دوباره به هند رفت و دست آخر به انگلیسی‌ها رسید. «الماس شاه» نیز با وزن ۱۷.۸ گرم پس از قتل گریبایدف در تهران، جهت دلجویی از طرف فتحعلی شاه به روس‌ها داده شد.