تحقیقات جدید نشان می‌دهد که علی‌رغم تمام امیدواری‌ها به افزایش طول عمر در عصر حاضر، به نظر نمی‌رسد که توانسته باشیم سرعت پیری را کاهش دهیم. محدودیت‌های بیولوژیکی همچنان بر ما غلبه دارند و مانع از افزایش عمر گونه بشر می‌شوند.

شرکت‌های مختلف با حمایت دولت‌ها، دانشگاه‌ها و سرمایه‌گذارها سال‌هاست که در صنعتی به ارزش ۱۱۰ میلیارد دلار در تلاش برای دستیابی به روشی برای جلوگیری از پیری یا بازگرداندن جوانی هستند. ولی حالا یک تحقیق کم‌نظیر تایید کرده که احتمالا به خاطر محدودیت‌های بیولوژیکی نباید روی کاهش سرعت پیری حساب باز کنیم.

دانشمندان ۱۴ کشور از جمله متخصصان دانشگاه آکسفورد در اقدامی مشترک به آزمایش فرضیه «نرخ پیری نامتغیر» پرداختند. این فرضیه می‌گوید یک گونه زیستی از دوران بزرگسالی نرخ پیری نسبت ثابتی را طی می‌کند. «خوزه مانوئل ابرتو» از دانشگاه آکسفورد که داده‌های مرتبط با تولد و مرگ را در طول اعصار و کشورهای مختلف بررسی کرده می‌گوید:

«یافته‌های ما از این نظریه حمایت می‌کند که به جای آهسته شدن سرعت مرگ، مردم حالا به خاطر کاهش نرخ مرگ و میر در جوان‌ترها خیلی بیشتر زندگی می‌کنند. ما داده‌های تولد و مرگ را میان انسان‌ها و نخستی‌سانان غیرانسان مقایسه کردیم و متوجه شدیم که این الگوی عمومی مرگ و میر بین همه آن‌ها یکسان بوده است. این مسئله به ما نشان می‌دهد که آن‌چه نهایتا طول عمر را کنترل می‌کند نه عوامل زیست‌محیطی بلکه بیولوژی است.

همان‌طور که آمار تایید کرده، مردم بیشتر زندگی می‌کنند چون سلامت و وضعیت زندگی بهتری دارند در نتیجه طول عمرشان در کل جمعیت بالاتر می‌رود. با این حال، افزایش چشمگیر نرخ مرگ، با افزایش سن و رسیدن به پیری، به وضوح در میان همه گونه‌ها دیده می‌شود.»

ابرتو می‌گوید یافته‌های پژوهشگران تایید می‌کند که نرخ امید به زندگی در گذشته پایین بوده زیرا بسیاری از مردم در جوانی از دنیا می‌رفتند. ولی پیشرفت‌های پزشکی، اجتماعی و زیست‌محیطی باعث شده حالا امید به زندگی بالاتر باشد. در عصر جدید افراد بیشتر زندگی می‌کنند، ولی مسیر حرکت به سمت مرگ در سنین بالا تغییری نکرده است. تحقیق حاضر نشان می‌دهد که بیولوژی فرگشتی بر همه چیز غلبه دارد و حتی پیشرفت‌های پزشکی هم نتوانسته محدودیت‌های بیولوژی را شکست دهد.