به گزارش همشهری آنلاین به نقل از امور رسانه‌ای کانون فیلم خانه طهران، این مراسم با حضور عبدالرضا گلپایگانی (معاون معماری و شهرسازی شهرداری تهران)، کیهان محمدخانی (عضو هیات مدیره سازمان زیباسازی شهر تهران)، محمد حکمت (مدیر خانه طهران)، منصوره اتحادیه (تاریخ‌نگار، نویسنده، ناشر و استاد دانشگاه) و رضا درستکار (منتقد سینما) با رعایت پروتکل‌های بهداشتی عصر روز جمعه ۴ تیر ۱۴۰۰ در خانه طهران برگزار شد.

عبدالرضا گلپایگانی در آیین گشایش کانون فیلم بیان کرد: کدام‌یک از ما می‌داند تهران چند چنار ۴۰۰ ساله دارد؟ امروز چه کسی از وضعیت قنات‌های تهران خبر دارد و می‌داند که طولانی‌ترین قنات تهران در کجا واقع‌شده است؟ کدام‌یک از ما می‌دانیم که جاده ابریشم از کدام منطقه شهرری می‌گذشته است؟ هویت یک شهر را فقط مجموعه خیابان‌ها و ساختمان‌هایش نمی‌سازد.

 منصوره اتحادیه هم در سخنانی کوتاه از گشایش کانون فیلم خانه طهران ابراز خوشحالی کرد و درباره نام خیابان لاله‌زار گفت: به این دلیل به این خیابان لاله‌زار گفته می‌شد که در زمان‌های قدیم اینجا باغ لاله بوده است. سپس مستند «زمستان است» به کارگردانی مهرداد زاهدیان که نگاهی به جغرافیای فرهنگی خیابان لاله‌زار دارد به نمایش درآمد و از سوی جواد طوسی(منتقد فیلم) و رضا درستکار(مجری و منتقد سینما) مورد نقد و بررسی قرار گرفت.

جواد طوسی گفت: اینکه چنین فضایی در بطن لاله‌زار قدیم شکل‌گرفته، مایه خوشحالی است. در دورانی که ما فترت را تجربه می‌کنیم، برگزاری چنین محافل نمایش فیلمی آن‌هم در چنین جغرافیایی نقطه امیدبخشی است. او درباره فیلم «زمستان است» گفت: فیلم آقای زاهدیان فرصتی فراهم کرد تا به فیلم‌هایی که نگاه پرتره‌ای خودشان را به یک پدیده جغرافیایی و شهری محدود می‌کنند، بپردازیم. ما فیلم‌های خوب در این زمینه کم داریم. فیلم «زمستان است» سعی می‌کند تنوع را به صورت‌های مختلف تجویز و توصیه کند و در استفاده از فیلم‌های آرشیوی، راه انفعالی نرود. اما نکته‌ای که به نظر من نقطه‌ضعف فیلم است، این است که گاهی فیلم از مسیر خودش خارج می‌شود.

طوسی ادامه داد: بسیاری از جزئیات خیابان لاله‌زار در مستند فراموش‌شده است. نمونه‌اش کوچه ملی که در دوره‌های مختلف تاریخی تغییراتی بسیار داشته است. اما انتخاب منوچهر انور به عنوان گوینده نریشن از اتفاقات خوب فیلم است. او احساسات روایی فیلم را به بیننده منتقل کند. زاهدیان، کارگردان این مستند در پاسخ گفت: «زمستان است» فیلمی نوستالژیک نیست و نمی‌خواستم فیلم نوستالژیک بسازم. تم ذهنی‌ام برمی‌گردد به این‌که ما چطور دنیای مدرن را تجربه می‌کنیم و اینکه چرا دوران گذار از سنت به مدرنیته این‌قدر برای ما طولانی است و اتفاق نمی‌افتد.

او با بیان این‌که تم پنهان «زمستان است» درباره جوان‌مرگی است توضیح داد: در دوره‌ای میل به روشنفکری و جهان مدرن وجود داشت اما در کودتای ۲۸ مرداد این آرمان به محاق رفت. روایت «زمستان است» شبیه به کسی است که راه می‌رود و می‌بیند که کارتون‌خوابی در گوشه خیابان افتاده است. لبه آستینش را نگاه می‌کند و می‌بیند که زردوزی شده است. با او که حرف می‌زند درمی‌یابد که فرانسوی هم بلد است. درنهایت می‌فهمد که او نجیب‌زاده است. حالا این سؤال برایش به وجود می‌آید که چطور به چنین سرنوشتی دچار شده. این افسوس یا غم نیست. بلکه تعریف سرگذشتی‌ست که اتفاق افتاده است.

در ادامه این نشست، منصوره اتحادیه درباره «زمستان است» گفت: به نظر من این فیلم موفق بوده است. چون لاله‌زار داستان‌هایی بسیار دارد و اگر قرار بود آقای زاهدیان به همه آن‌ها بپردازد، باید سریال می‌ساخت. طوسی درباره نکات مثبت فیلم «زمستان است» گفت: ویژگی بارز این فیلم برخلاف فیلم‌هایی مثل «تهران انار ندارد» این است که به شکل عامدانه از نگاه ویترینی و ژورنالیستی فاصله گرفته است. زبان بصری و فیلم‌نامه از متریال‌ها استفاده درستی داشته‌اند. گروه سازنده به‌خوبی توانسته‌اند از منابع آرشیوی استفاده درست کنند و به لحاظ فرم و زیباشناسی، آن را به‌درستی به کار بگیرند.