عصرایران - در حوادث افغانستان، یک نام در میان رهبران طالبان، برجسته شد: "ملا عبدالغنی برادر" رئیس دفتر سیاسی طالبان.

 Ø§Ùˆ ریاست تیم مذاکره کننده طالبان را برعهده داشت. او یکی از معدود اعضای موسس طالبان است. هم اکنون رهبری عالی طالبان برعهده یک روحانی سنی به نام "ملا هیبت الله آخوندزاده" است.

ملاعبدالغنی برادر یکی از چهره های معتدل این گروه در برابر طیف های تندروی این گروه است. وی در روز سه شنبه گذشته بعد از 20 سال حضور اجباری در خارج از افغانستان، به قندهار برگشت.

ملا عبدالغنی برادر متولد سال 1968 در منطقه اورزگان در جنوب افغانستان است اما در شهر قندهار (مرکز اصلی طالبان) رشد کرد و بزرگ شد. با حمله ارتش شوروی به افغانستان، به صف مبارزان ضداشغالگری شوروی و مجاهدین پیوست.

گفته می شود او در این مدت در کنار ملاعمر (موسس و اولین رهبر طالبان) با نیروهای شوروی می جنگید. ملاعمر در این جنگ، یک چشم خود را از دست داد. آنها بعدا، طالبان را در دهه 90 میلادی تاسیس کردند.

همچنین بر اساس مطلب منتشر شده در بی بی سی، ملا عبدالغنی برادر با خواهر ملاعمر نیز ازدواج کرده و هر دو باهم فامیل هستند.

او به هنگام حکمرانی طالبان بر اکثریت خاک افغانستان بین سال های 1996 تا 2001 ، سمت وزیر دفاع را برعهده داشت. گفته می شود وی چهره پشت پرده در خیلی از حملات طالبان قبل و بعد از حمله امریکا به افغانستان در سال 2001 بوده است.

اما ملا عبدالغنی در گذشته به مدت 8 سال در زندان بود. وی در سال 2010 در شهر کراچی پاکستان توسط نیروهای امنیتی این کشور بازداشت شد. همچنین تصاویری از او به هنگام بازداشت و دستبند به دست منتشر شد تا جدیت دولت پاکستان در بازداشت او اعلام شود.

در این عکس ها، دست های او بسته شده بود و یک همراه، به وسیله زنجیر فلزی بسته شده به دستانش، او را می کشید.
علاوه بر این، تصاویری از او در محل سازمان اطلاعات و امنیت پاکستان در حالی که چشمانش با پارچه سفید بسته شده منتشر شد.

او در سال 2018 با فشار دولت امریکا و رایزنی قطر از بازداشت پاکستان آزاد شد. هدف از این اقدام کمک به مذاکرات و فعالیت های دولت امریکا برای ارتباط با طالبان و خروج امن از افغانستان بود.

ملاعبدالغنی برادر در میان بخش های مختلف طالبان، از احترام بالایی برخوردار است. او مذاکرات با دولت ترامپ و از جمله دیدار و گفتگو با مایک پمپئو را در سال 2020 برعهده داشت.

این مذاکرات منجر به امضای توافقنامه ای میان دولت امریکا و طالبان شد. این توافقنامه درباره خروج امن نظامیان امریکایی از افغانستان در مقابل خودداری طالبان از حمله به نیروهای نظامی خارجی در این کشور بود.

وی ریاست هیات طالبان را در برخی سفرهای خارجی برعهده داشت که مهمترین آن سفر به پکن و دیدار با وزیر خارجه چین بود. چین شاید بهترین و دوستانه ترین موضع را در برابر سیطره طالبان بر حکومت افغانستان داشت. دولت چین آمادگی خود را برای داشتن رابطه دوستانه با طالبان اعلام کرد.