آرتین زهرابی؛ همان طور که پیش بینی می شد، کنفدراسیون فوتبال آسیا در بیانیه ای رسمی، حذف ۳ باشگاه ایرانی (پرسپولیس، استقلال و گل گهر) را از لیگ قهرمانان اعلام کرد.

متعاقب اعلام این خبر، طیف وسیعی از افکار عمومی  از تصمیم قاطعانه و دور از انتظار AFC حمایت کرد و تعدادی از مسولان نیز زانوی غم بغل گرفتند و به امید کسب رضایت، وارد فاز رایزنی با کنفدراسیون شدند.

به نظر می رسد هیچ راهکاری بهتر از همان چیزی نیست که مردم می گویند و نباید این تصمیم تازه فوتبال آسیا را فاجعه ای بزرگ تلقی کرد. AFC برای روشن شدن تکلیف قطعی فوتبال ایران، متاسفانه با چند سال تاخیر وارد میدان شد و اگر همین میزان قاطعیت در سال های گذشته وجود داشت، امروز فوتبال ایران تا این اندازه گرفتار نبود.

باشگاه های وابسته به دولت، مالکیت های تلفیقی و بعضا باسمه ای، بدهی های باورنکردنی به بازیکنان خارجی که راهروهای کمیته انضباطی فیفا را شبیه دادگستری کرده، مشکلات مالیاتی و ... که این روزها چنین گرفتارهایی به جعل سوابق ملی یک بازیکن خارجی منتج شده، باید سرانجام روزی تعیین تکلیف می شدند.

اگر کار دست خودمان بود تا ۱۰۰ سال دیگر هم در برهمین پاشنه می چرخید اما برای داشتن یک فوتبال حرفه ای و منظم، باید چوب زور کنفدراسیون فوتبال آسیا را نوش جان کنیم تا به هر قمیتی شده تادیب شویم.

این قیل و قال تازه ای که در فوتبال ما بر سر حذف استقلال و پرسپولیس راه افتاده را نه تنها جدی نمی گیریم که حتی آخرین قهرمانی یک تیم ایرانی در آسیا (پاس تهران) که ۳۰ سال پیش اتفاق افتاده را تو سر این فوتبال نمی زنیم؛ بلکه از کنفدراسیون فوتبال آسیا تشکر می کنیم سرانجام با فوتبال ما و دروغ هایی که در تمام این سال ها تحویلشان دادیم کنار نیامد و به ما آموخت با زبان خوش حال فوتبال ما خوب نمی شود که نمی شود!