به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا وسیما؛ سید احمد محیط طباطبایی گفت: از سوی گروهی (ایکوم) که نمایندگی آن را به عهده دارم بطور رسمی تقاضای ملاقات و گفتگو با وزیر را داشتیم، اما هنوز به نتیجه نرسیدیم. البته جلساتی با معاون میراث فرهنگی داشتیم، اما پیش‌نویس این قانون را در اختیار ما نگذاشتند و تا متن از نزدیک مطالعه نشود نمی‌توان در مورد آن نظر کارشناسی داد.
وی افزود: در‌این خصوص نباید عجله کرد و باید نظرات کارشناسی را احصا کرد. کمتر از یکسال از بررسی قوانین نمی‌گذرد و عجله برای ارسال جایز نیست.
رییس ایکوم ادامه داد: مشکل ما با قانون این است که بعضی از آیین‌نامه‌ها و قوانین هنوز اجرا نشدند.
او به آیین نامه حفاظت از میراث فرهنگی مصوب ۲۸ خرداد ۸۱ شورای امنیت کشور که به شرح حفاظت الکترونیکی، فیزیکی، مکانیکی پرداخته و مشخصا اعلام کرده که برای حفاظت از بناها، محوطه‌ها، بافت‌ها و مبارزه با جرائم علیه مراکز میراث فرهنگی و مذهبی کمیسیونی متشکل از نمایندگان قوه قضائیه، سپاه، نیروی انتظامی، وزارت اطلاعات، وزارت اقتصاد و دارایی، سازمان اوقاف به سرپرستی میراث فرهنگی در شورای امنیت تشکیل شود، اشاره کرد که هنوز بعد از گذشت ۲۰ سال اجرایی نشده است.
سید احمد محیط طباطبایی همچنین به دو آیین‌نامه ۱۳۸۲ با عنوان اموال فرهنگی، تاریخی و هنری دولتی و عمومی و آیین‌نامه ۱۳۸۴ که درباره مجموعه‌داران و مالکین اموال فرهنگی و تاریخی خصوصی است اشاره کرد و گفت: آیین‌نامه اموال دولتی و عمومی ۱۹ بند دارد و باید برای آن چند دستورالعمل نوشته می‌شد که برخی نوشته شده، برخی نوشته نشده و برخی کامل اجرا نشده است.
وی گفت: براساس آیین‌نامه دوم که همزمان با ادغام سازمان میراث فرهنگی و گردشگری تهیه شد، قرار بود اداره کل اموال فرهنگی شکل بگیرد که آن اداره کل مافوق بر این اداره کل فعلی اموال و موزه‌ها در معاونت میراث می‌شد.
نهاد‌های عمومی، ثبت و ضبط شود و نظارت نسبت به نگهداری و وضعیت اموال صورت گیرد که نوعی اشتغال‌زایی برای فارغ‌التحصیلان باستان‌شناسی هم بود، چون قرار بود برای هر پنج‌هزار شیء یک امین‌اموالی از بین باستان‌شناسان متخصص انتخاب شود.
سید احمد محیط طباطبایی افزود: این قانون قدرت زیادی به میراث فرهنگی می‌داد و همه نهاد‌ها و دستگاه‌ها از جمله وزات دادگستری، امور خارجه که اموال فرهنگی دارند و تعدادشان هم کم نیست در برابر آن پاسخگو می‌شدند.
رییس ایکوم ادامه داد: آثار زیادی در نهاد‌ها و دستگاه‌ها وجود دارد. مثلا اسناد دادگاه‌های تاریخی و مهم یا اثار تاریخی، فرهنگی، هنری در سفارت‌خانه‌های ایران در خارج از کشور.
به عنوان مثال وزارت امور خارجه ۳۰ هزار سند و نقشه نگهداری می‌کند. این اداره اموال فرهنگی نوعی آیین‌نامه عمومی داشت، یعنی آثار موجود در اماکن مذهبی تحت نظر اوقاف و شهرداری‌ها را هم تحت نظارت قرار می‌داد.
وی افزود:، اما با تشکیل نشدن این اداره و اجرایی نشدن آن آیین‌نامه، قدرتِ میراث فرهنگی و حق نظارت و پیگیری او کاهش یافت.
رئیس ایکوم گفت: در واقع ما ابزار قانونی داریم، اما اجرا و استفاده نمی‌کنیم، ما باید آیین‌نامه‌های موجود مثل آیین‌نامه مجموعه‌داران خصوصی که در سال ۱۳۸۴ تصویب شد و باعث شکل گیری بیشتر موزه‌های خصوصی در آن زمان شد را اجرا کنیم.
سید احمد محیط طباطبایی افزود: همچنین براساس کنوانسیون ۱۹۵۹ لاهه که ایران عضو آن است، در زمان صلح، مسؤولان میراث فرهنگی هر کشوری باید به نیرو‌های مسلح آموزش دهند. این آموزش‌ها تا سال ۱۳۸۴ برقرار بود، ولی از آن به بعد آموزش به نیرو‌های مسلح، سپاه پاسداران، نیروی انتظامی و حتی نیرو‌های وزارت کشور متوقف شد.
آن آموزش‌ها و جلسات مشترک در زمان خودش باعث رفع مشکلات در کوه خواجه و فلک‌الافلاک شد. باید این آموزش‌ها و آیین‌نامه‌ها دوباره احیا شود، مشکل قانون نیست، مشکل عدم اجرای آن است.
