به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، روز گذشته پروژه ای در ایران به بهره برداری رسید که روزگاری شرکت های انگلیسی و اسپانیایی به بهانه تحریم اجرای آن را متوقف کردند و استکبار جهانی هیچ گاه تصور نمی کرد که متخصصان و جوانان ایرانی بتوانند ابرپروژه ای در مقیاس جهانی را بدون تکیه بر توان شرکت های تراز اول جهان، تکمیل و بهره برداری کنند.

پروژه پالایشگاه گازبیدبلند خلیج فارس، در سال 79 تعریف و به مناقصه رفت که پنج شرکت کاستین انگلستان با 10 درصد، دراگوس اسپانیا 30 درصد، سازه 30 درصد و جهان پارس 30 درصد شروع به کار کرد و کاستین انگلیس نیز به‌عنوان رهبر این کنسرسیوم انتخاب شد. در آن زمان پیشنهاد وزارت نفت رعایت 47 درصد ساخت داخل بود. این پالایشگاه طی 15 سال از زمان تعریف به دلیل محدودیت‌های بین‌المللی و مالی 18 درصد پیشرفت داشت و شرکت‌های خارجی یک به یک از ایران خارج شدند.

سال 94 از سوی وزارت نفت تصمیم گرفته شد که صنایع بالادست و پایین‌دست تحت یک مدیریت واحد باشند و احداث این پالایشگاه که یک پروژه ملی برزمین مانده بود، به هلدینگ پتروشیمی خلیج فارس واگذار شد. فرآیند ساخت پروژه ملی پالایشگاه گاز بیدبلند خلیج فارس به منظور فرآورش روزانه 56 میلیون متر مکعب گاز، تولید یک میلیون و 500 هزار تن اتان و همچنین تولید یک میلیون و 500 هزار تن گاز مایع (LPG) و 400 هزار تن مایعات گازی از اسفند سال 95 با گشایش اعتبار اسنادی و با تکیه بر توان مهندسی ایرانی آغاز شد و در کمتر از 4 سال، به بهره برداری کامل رسید.

پالایش گاز بیدبلند خلیج فارس به‌عنوان بزرگ‌ترین تأسیسات جمع‌آوری و فرآورش گازهای همراه نفت کشور با سرمایه‌گذاری 3.4 میلیارد دلاری، یک ابرپروژه در مقیاس جهانی است که در سال 2020 به عنوان سومین ابرپروژه جهان لقب گرفت که به گفته جعفر ربیعی، مدیرعامل هلدینگ پتروشیمی خلیج فارس، اگر مسائل سیاسی و تحریمی علیه ایران نبود، این پروژه نخستین ابرپروژه جهان از نظر بزرگی و ظرفیت در سال 2020 بود اما استکبار جهانی نمی خواست اعلام کند که ایران در سخت ترین شرایط تحریم، توانسته بزرگترین ابرپروژه جهان را در صنعت استراتژیک انرژی با تکیه بر توان داخلی خود، تکمیل و بهره برداری کند.

بهره برداری از این پروژه ملی، آثار مثبتی در صنعت نفت، گاز، پالایش و پتروشیمی کشور خواهد داشت و ضمن جمع آوری گازهای همراه تولید نفت، اثرات زیست محیطی و اقتصادی فراوان ملی به دنبال دارد. گازهایی که سالها در مشعل ها می سوختند، از این پس قرار است جمع آوری شده، بخشی از آن به شبکه سراسری تأمین گاز کشور تزریق شود و بخشی نیز خوراک واحدهای پتروشیمی گردد.

انتهای پیام/