تپ‌اختر ستاره‌ای بسیار چگال است که فوق‌العاده سریع می‌چرخد. این ستاره در ۲۸ نوامبر ۱۹۶۷ توسط دو ستاره‌شناس کشف شد.
اولین تپ‌اختر توسط ژوسلین «بل بورنل» و «آنتونی هویش» رصد شد. هنگامی که آنها به‌وسیله یک تلسکوپ رادیویی به صورت‌فلکی روباهک نگاه کردند، ستاره‌ای را دیدند که با پالس‌های منظم ۱/۳۳ ثانیه از هم چشمک می‌زد. تلسکوپ آنها مخصوص ثبت نوسانات بسیار سریع در منابع رادیویی طراحی شده بود. دو ستاره‌شناس نمی‌دانستند که آن جرم چیست، بنابراین به شوخی سیگنال‌ها را مردان سبز کوچک نامیدند.
تپ اخترها ستارگان بسیار چگال هستند که فوق‌العاده سریع می‌چرخند. این اجرام حین چرخش دو پرتو نور در جهت مخالف ساطع می‌کنند و مانند ستاره‌ای که درحال سوسو زدن و خاموشی است به‌نظر می‌رسند.
ستاره‌شناسان تنها به این دلیل می‌توانند تپ اخترها را ببینند که تشعشعات الکترومغناطیسی از قطب‌های آنها جاری می‌شود. پس از این رویداد، جستجوها منجر به کشف و رصد حدود ۲۰۰۰ تپ‌اختر شد.
به‌جز چند تپ‌اختر در کهکشان‌های همسایه ما، بیشتر تپ‌اخترهایی که رصد شده‌اند در کهکشان راه‌شیری و خارج از منظومه‌شمسی هستند.
احتمالاً حدود یک میلیارد از آنها در کهکشان ما وجود دارد که تنها دو هزار مورد آنها شناسایی شده‌اند. این تپ‌اخترها جوان محسوب می‌شوند، با وجود اینکه هزاران سال قدمت دارند.
نزدیک‌ترین تپ‌اختر به زمین، جمینگا نام دارد که فاصله‌اش به ۸۰۰ سال نوری می‌رسد.
تشخیص این ستارگان در کهکشان‌های دیگر سخت است. علت آن احتمالاً نامنظم بودن کهکشان‌های دیگر است که مقایسه توزیع تپ‌اخترها را نیز دشوار کرده‌است.
