سد چم شیر، در حومه گچساران روی رودخانه زهره احداث شده و پس از ۱۰ سال از آغاز ساخت، آماده آبگیری است.
رودخانه زهره ۵۲۰ کیلومتر طول دارد و سالانه ۲ میلیارد متر مکعب آب را به خلیج فارس می‌ریزد.
احداث سد چم شیر روی سازند گچساران، این گمان را ایجاد کرده که پس از آبگیری حجم بسیار زیادی از توده‌های گچ و نمک در مخزن سد حل خواهد شد.
علاوه بر این شورابه‌های زیرزمینی، زهره را به یک رودخانه شور تبدیل کرده که به نظر مننقدان آبگیری سد چمشیر علاوه بر تجمع شورابه‌ها در پشت سد شوری بیشتر آب مخزن را بدنبال خواهد داشت.
احتمال ته نشینی املاح سنگین در مخزن و مدیریت تخلیه آن، نگرانی دیگری است که فعالان محیط زیست مطرح می‌کنند.
متوسط بارش سالیانه حوضه زهره ۸۰۰ میلی متر است، تغییرات اقلیمی و خشکسالی‌های اخیر، منتقدان را درخصوص مقدار نزولات جوی و آورد رودخانه زهره دچار تردید کرده است.
برای همین تضمین رهاسازی حداقل حق آبه‌ی محیط زیستی در خشکسالی، برای تعدیل کیفیت شورابه‌های پایین دست، یکی از مطالبات زیست محیطی قبل از آبگیری سد چمشیر است.
پوشش گیاهی در ۶۰ هکتار از محیط مخزن این سد، بنابر الزامات زیست محیطی، قبل از آبگیری بریده و جمع آوری شد که احیای آن مستلزم اهتمام مجریان طرح سد است.
در عین حال مجری طرح سد چم شیر، بهبود کیفیت آب شور، بهبود زیست بوم منطقه و پیشگیری از گاز‌های گلخانه‌ای ناشی از تولید برق در نیروگاه‌های فسیلی را از اهداف زیست محیطی سد چم شیر عنوان می‌کند.
در گزارش پیش رو مسئولان و مشاوران طرح سد و نیروگاه چم شیر به مهمترین ابهامات و تردید‌های زیست محیطی درباره آبگیری این سد پاسخ داده اند.